|
|
WSTĘP PROLOG «« Ps 120 »» |
|
Ps 120, 1 - Ps 120 Indywidualna lamentacja; pieśń pielgrzymów.
Ps 120, 1 - "Pieśń stopni" (lub "pieśń pielgrzymów") - obszerna grupa psalmów (120-134) nosi ten tytuł, ponieważ były one śpiewane przez pielgrzymów zdążających do Jerozolimy. Niektórzy autorzy współcześni rozumieją mniej słusznie słowo hebr. "stopnie" o specyficznej budowie literackiej tych psalmów. Poszczególne wiersze podejmują często ostatnie słowo wiersza poprzedniego (por. ww. 2-3.5.6.7; Ps 121[120],1.3.4.7.8 itd.). "Wysłuchał" - inni popr. na czas przyszły.
Ps 120, 3 - "Dorzuci" - jak ukarze twoje krzywoprzysięstwo? (Zob. Rt 1,17 z przypisem); "języku" - por. Ps 7,13-14; Ps 11[10],2; Ps 57[56],5; Ps 64[63],4.
Ps 120, 4 - Inni tłum.: "wyostrzone nad ogniem z janowca". Por. Prz 16,27 - za ogień winy ogień kary.
Ps 120, 7 - Tłum. przybliżone. Inni dod.: "i o prawdzie".
|
|
STARY TESTAMENT Księga Psalmów
Przeciw złym językom
120 1 Pieśń stopni 2.
Do Pana w swoim utrapieniu
wołałem i wysłuchał 2 mnie.
2 Panie, uwolnij moje życie
od warg kłamliwych
i od podstępnego języka!
3 Cóż tobie [Bóg] uczyni
lub co ci dorzuci 3,
podstępny języku? 3
4 Ostre strzały mocarza
i węgle z janowca 4.
5 Biada mi, że przebywam w Meszek
i mieszkam pod namiotami Kedaru!
6 Zbyt długo mieszkała moja dusza
z tymi, co nienawidzą pokoju.
7 Gdy ja mówię o pokoju 5,
tamci prą do wojny.
|