ZMIEŃ ROZDZIAŁ W KSIĘDZE
ZMIEŃ KSIĘGĘ I ROZDZIAŁ
WYSZUKAJ W KSIĘDZE
WYSZUKAJ W BIBLII
WSTĘP
««  Hi 32  »»
Hi 32, 2 - Osoba tajemnicza (Elihu - "On jest moim Bogiem"), pochodzenia arabskiego, stanowiąca pomost między dotychczasową dyskusją a mowami Boga. Nie znany we wstępie i w zakończeniu. Hiob w ogóle mu nie daje odpowiedzi.

Hi 32, 3 - W hebr.: "Hioba" - poprawka dokonana ze względów religijnych.

Hi 32, 13 - Inni popr.: "poucza nas Bóg".

Hi 32, 21 - Wlg: "Z człowiekiem Boga równał nie będę".

Hi 32, 22 - Wlg: "Bo nie wiem, jak długo trwać będę".

STARY TESTAMENT
Księga Hioba

MOWY ELIHU


Pierwsza mowa Elihu: Uzasadnienie wtrącenia się do rozmowy

32
I zaprzestali trzej mężowie odpowiadać Hiobowi, gdyż w oczach własnych był on sprawiedliwy. Wtedy wybuchnął gniewem Elihu1, syn Barakeela, Buzyta, ze szczepu Ram. Rozgniewał się na Hioba, że się uznaje za sprawiedliwego u Boga. Rozgniewał się i na trzech przyjaciół, że nie znaleźli odpowiedzi i potępili Boga2. Odwlekał jednak Elihu rozmowę swą z Hiobem, ponieważ tamci wiekiem byli od niego starsi. Teraz Elihu zauważył, że trzej mężowie nie wiedzą, co odpowiedzieć, i wybuchnął gniewem.

Wtrącam się, choć jestem młody

Zabrał głos Elihu, syn Barakeela, Buzyta, i rzekł:
«Co do lat jestem młody,
wy zaś jesteście już starzy:
stąd się przeląkłem, strwożyłem,
nie ujawniłem swej wiedzy.
Niech mówią lata - myślałem,
podeszły wiek jest rozumny.

Bóg wlewa mądrość

Ale to duch w człowieku,
to Wszechmocnego tchnienie go poucza.
Mądrość nie z wiekiem przychodzi,
a prawość nie tylko starcom jest znana.
10 Stąd mówię: Mnie posłuchajcie;
niechaj przedstawię swą wiedzę!

Bóg daje pouczenie

11 Czekałem na wasze mowy,
wasze dowody ważyłem;
gdyście szukali wyrazów,
12 zwracałem na was uwagę.
Nikt z was nie zwyciężył Hioba,
nikt mu już nie odpowiada.
13 Nie mówcie: "Znaleźliśmy mądrość";
odeprze go3 Bóg, a nie człowiek.
14 Własną przygotowuję mowę
i nie tak, jak wy, mu odpowiem.

Mówię z konieczności

15 Zamilkli. Już więcej nie mówią:
[widocznie] słów zabrakło.
16 Czekałem. Nie odpowiadają.
Stoją. Nie wiedzą, co odrzec.
17 Niech ja z kolei coś powiem,
niech ja wyjawię swą wiedzę!
18 Gdyż słów jestem pełen,
od wnętrza duch mnie przymusza.
19 Me serce jak wino zamknięte,
rwie się jak nowe bukłaki.
20 Muszę powiedzieć dla ulgi.
Otworzę swe usta. Przemówię.
21 Nie trzymam niczyjej strony.
Nie będę schlebiał nikomu4,
22 gdyż dusza moja nie cierpi pochlebstw,
wnet by mnie Stwórca usunął5.



WYKAZ SKRÓTÓW | KSIĘGI I ICH TŁUMACZE | INFORMACJE O WYDANIU | WYDANIE HTML (1998) | POPRZ. | COOKIES | BIBLIA MP3