|
STARY TESTAMENT Księga Hioba  Pierwsza mowa Elifaza: Potrzeba ufności w Bogu Dziwienie się postępowaniu Hioba 4 1 Teraz zabrał głos Elifaz1 z Temanu i tak rzekł: 2 «Wolno pomówić? Przykro ci? Lecz któż się wstrzyma od słów stwierdzonych doświadczeniem? 3 Tyś przecież wielu pouczał, wzmacniałeś omdlałe ręce, 4 twe słowa krzepiły słabych, wspierałeś kolana zachwiane. 5 Gdy teraz przyszło na ciebie, tyś słaby, strwożony, gdy ciebie dotknęło. 6 Czy bogobojność już nie jest twą ufnością, a nadzieją - doskonałość dróg twoich? Bóg jest sprawiedliwy 7 Przypomnij, czy zginął kto prawy? Gdzie sprawiedliwych zgładzono?2 8 O ile wiadomo, złoczyńca, który sieje nieprawość, zbiera z niej plon. 9 Od gniewu Boga on ginie, upada od gniewu Jego oburzenia: 10 ryk lwa, wrzask lwicy, łamią się i zęby lwiątek3; 11 lew ginie z braku łupu, a małe lwicy idą w rozsypkę. Nocne widzenie 12 Doszło mnie tajemne słowo, jakiś szmer przyjęło me ucho 13 w zgłębianiu nocnych rozmyślań4, gdy sen człowiekiem owładnął. 14 Strach mnie ogarnął i drżenie, że wszystkie się kości zatrzęsły, 15 tchnienie mi twarz owionęło, włosy się na mnie zjeżyły. 16 Stał. Nie poznałem twarzy. Jakaś postać przed mymi oczami. Szelest. I głos dosłyszałem: Nikt bez winy przed Bogiem 17 "Czyż u Boga człowiek jest niewinny, czy u Stwórcy śmiertelnik jest czysty?"5 18 Wszak On sługom swoim nie ufa: i w aniołach braki dostrzega. 19 A cóż mieszkańcy glinianych lepianek, których podstawy na piasku?6 - Łatwiej ich zgnieść niż mola. 20 Od rana do zmroku wyginą, bez sławy przepadną na wieki. 21 Czy ich mieszkanie7 nie runie? Umrą, lecz nie w mądrości. |
|||||
