STARY TESTAMENT
Księga Hioba
37
A na to drży moje serce,
zda się, że z piersi wyskoczy.
Tego huku pilnie słuchajcie,
grzmotu, co z ust Jego wychodzi.
Pod całym niebem latać każe błyskawicy,
po krańce ziemi jej światło.
Potem nastaje huk straszny,
to grzmot zesłał Wszechmocny;
nie wstrzymał go,
bo ciągle go słychać.
A Bóg cudownie grzmi swoim głosem,
działając cuda niepojęte.

Różne zjawiska atmosferyczne

Śniegowi mówi: "Padaj na ziemię!",
ulewie i deszczowi: "Bądźcie mocne!"
Ludzi zamyka po domach,
by każdy rozważał1 Jego dzieła.
Zwierzęta zaszyte w kryjówkach
nocują w swych legowiskach.
Burza przychodzi z komory2,
zima [nadciąga] z północy,
10 mróz dany z tchnienia Bożego
i lodem ścięta powierzchnia wody.
11 Blask Jego chmury rozpędza,
słońce rozprasza obłoki.
12 Tu i tam ono krąży,
idzie, by spełnić zlecenia.
Wszystkie nakazy [wykona]
na całej powierzchni ziemi,
13 jako upomnienie czy łaska
lub jako miłosierdzie wysłane3.

Bezsilność człowieka

14 Posłuchaj, Hiobie, zaczekaj!
A cuda Boże zrozumiesz4.
15 Czy wiesz, jak Bóg rozkazuje,
jak świeci z chmur błyskawicą?
16 Czy wiesz, jak w powietrzu mgły wiszą?
Te cuda są pełne mądrości.
17 Ubranie twoje gorące,
gdy ziemia spoczywa bez wiatru.
18 Potrafisz z Nim niebiosa rozciągać,
twarde jak lustro z metalu?

Bogu nie zdołam odpowiedzieć

19 Poucz nas, co Mu odpowiedzieć,
w ciemności nie możemy się bronić5.
20 Czy trzeba Mu zgłosić: "Chcę mówić"?
Musi Mu człowiek powiedzieć, że ginie?6

Niedostępny majestat Boży

21 Nie widać teraz światłości,
jaśnieje poza chmurami.
Zawieje wiatr i je rozpędzi.
22 Z północy przychodzi blask złoty7,
to Boga straszliwy majestat.
23 Wszechmocny jest - któż Go dosięże?
Pełen potęgi, świętości,
bogaty w prawość, nie w ucisk8.
24 Stąd Go się ludzie lękają.
Nie zważa na wszystkich mądrych sercem».




ZMIEŃ ROZDZIAŁ W KSIĘDZE
ZMIEŃ KSIĘGĘ I ROZDZIAŁ
WYSZUKAJ W KSIĘDZE
WYSZUKAJ W BIBLII
WSTĘP
««  Hi 37  »»
Hi 37, 7 - Nie chodzi tu o zwyczajny opis natury, ale o refleksję religijną na tym tle; także zjawiska naturalne przejawiają Boży sąd lub Jego miłosierdzie.

Hi 37, 9 - Inni tłum.: "z południa" wg Hi 9,9.

Hi 37, 13 - Wiersz różnie poprawiany.

Hi 37, 14 - Ironia. Stąd Hiob nie powinien Boga krytykować, ale zawstydzony upokorzyć się.

Hi 37, 19 - "Ciemność" odnosi się do ludzkiego umysłu. Inni ten stych opuszczają.

Hi 37, 20 - Tłum. przypuszczalne.

Hi 37, 22 - Mowa o tęczy jako zwiastunie zbliżającego się Boga.

Hi 37, 23 - Wlg: "Wysławiać Go niepodobna".

WYKAZ SKRÓTÓW | KSIĘGI I ICH TŁUMACZE | INFORMACJE O WYDANIU | WYDANIE HTML (1998) | POPRZ. | COOKIES | BIBLIA MP3
© Wydawnictwo Pallottinum w Poznaniu, 2003
Webmaster: biblia@deon.pl