STARY TESTAMENT
Księga Hioba

DRUGI SZEREG MÓW


Druga mowa Elifaza: Hiob sam siebie oskarża


Nie mówisz jak mędrzec

15
Elifaz z Temanu głos zabrał i rzekł1:
«Czy mowa mędrca to wicher?
Czy pierś mu wypełnia wiatr wschodni?
Czy gani zbędnymi słowami,
słowami, co na nic się zdadzą?2

Niszczysz pobożność

Ty nawet niszczysz pobożność,
osłabiasz modlitwę do Boga.
Twoja nieprawość uczy cię mówić,
używasz języka bluźnierców.
Nie ja - twoje usta cię potępią,
twoje wargi są świadkami przeciw tobie3.

Jesteś wyniosły

Czyś pierwszym człowiekiem na ziemi,
wcześniej niż góry stworzonym?
Czy z tobą to Bóg przyjaźnie rozmawiał
i zagarnąłeś całą mądrość?
Czy może lepiej coś od nas pojąłeś?4
I jasne ci rzeczy nam nieznane?
10 I u nas są mędrcy, sędziwi,
starsi od ojca twojego.

Każdy grzeszy

11 Czy nieważne u ciebie Boże pociechy
i łagodne z tobą rozmowy?
12 Czemu masz serce wzburzone,
oczami swymi tak mrugasz,
13 gdy duch twój się na Boga porywa
i słowa z ust swoich miotasz?
14 Czyż mógłby człowiek żyć w święcie
lub syn człowieczy bez zmazy5,
15 gdy On nie ufa swym świętym6,
niebiosa nie dość dlań czyste?
16 Tym bardziej wstrętny Mu grzesznik,
co pije nieprawość jak wodę.

Inaczej uczą mędrcy

17 Wyjaśnię, ty mnie posłuchaj,
a to wypowiem, com widział.
18 Naukę mędrców wyłożę,
co ojców mądrości nie kryli.
19 Im samym ziemię oddano,
bo obcych wśród nich nie było.

Niewierny jest nieszczęśliwy

20 Nieprawy jest zawsze w strachu,
zliczone są lata tyrana,
21 głos wrogów brzmi w jego uszach,
że w szczęściu napadnie niszczyciel.
22 Nie wierzy, iż ujdzie mroku,
los mu pod miecz wyznaczono,
23 rzucą go sępom na pokarm,
rozumie, że zguba dlań pewna.
24 Czarny dzień go przeraża,
strach go przygniata jak mara,
niby król gotowy do boju.

Powodem są własne grzechy

25 Prawicę swą podniósł na Boga,
do walki wyzwał Wszechmocnego,
26 biegł z wyciągniętą szyją
pod grubych tarcz ochroną.
27 Twarz swoją ukrył w tłuszczu,
a lędźwie mu utyły;
28 mieszkać chce w miastach zburzonych,
w domach, gdzie ludzi już nie ma,
którym pisana ruina.

Krótkotrwała pomyślność

29 7 Nie dojdzie do trwałej fortuny,
ani do mroku zejdą bogactwa.
30 Nie zdoła uniknąć ciemności:
słońce spali mu zieleń,
z oddechem i mowę utraci.
31 Niech złudą wiedziony nie ufa,
bo złuda będzie jego zapłatą.
32 Latorośl uwiędnie przed czasem,
gałązki się nie zazielenią.
33 Wyrzucą go jak kwaśne grona,
oderwą jak liście oliwki;
34 potomstwo niewiernym się nie rodzi,
ogień strawi namiot przekupcy.
35 Kto krzywdę pocznie, ten rodzi nieszczęście,
gdyż wnętrze gotuje mu zawód».




ZMIEŃ ROZDZIAŁ W KSIĘDZE
ZMIEŃ KSIĘGĘ I ROZDZIAŁ
WYSZUKAJ W KSIĘDZE
WYSZUKAJ W BIBLII
WSTĘP
««  Hi 15  »»
Hi 15, 1 - Przyjaciele już nie starają się nawrócić Hioba, wykazują mu tylko błędy.

Hi 15, 3 - Wlg: "Ganisz słowami tego, który nie jest równy tobie i mówisz, co nie jest pożyteczne".

Hi 15, 6 - Sens: to, coś powiedział, świadczy, że coś ukrywasz.

Hi 15, 9 - Hiob gardzi tradycją, podstawą ich mądrości, stając się w ich oczach pyszałkiem.

Hi 15, 14 - Słabość naturalna jest powodem ciężkich jego przestępstw i zobowiązuje go do pokuty. Nieco inaczej Hi 14,1-4.

Hi 15, 15 - W liczbie mnogiej wyraz ten oznacza aniołów.

Hi 15, 29 - Nie liczy się z Bożym nakazem, gdyż chce być samowystarczalny. Toteż smutny koniec czeka pyszałka.

WYKAZ SKRÓTÓW | KSIĘGI I ICH TŁUMACZE | INFORMACJE O WYDANIU | WYDANIE HTML (1998) | POPRZ. | COOKIES | BIBLIA MP3
© Wydawnictwo Pallottinum w Poznaniu, 2003
Webmaster: biblia@deon.pl