1 To mi ukazał Pan Bóg:
oto tworzy szarańczę na początku odrastania potrawu¹,
a był to potraw po sianokosach królewskich;
2 i gdy ona zjadała doszczętnie trawę na ziemi, prosiłem:
«Panie Boże, przebacz,
jakże się ostoi Jakub? Przecież jest taki mały».
3 Zmiłował się Pan nad nim:
«To się nie stanie» - rzekł Pan.


4 To mi ukazał Pan Bóg:
<Pan Bóg> powołał jako narzędzie sądu ogień
i strawił Wielką Otchłań,
i strawił dział Pański².
5 I prosiłem: «Panie Boże, przestań,
jakże się ostoi Jakub? Przecież jest taki mały».
6 Zmiłował się Pan nad nim:
«Również i to się nie stanie» - mówi Pan Bóg.


7 To mi ukazał:
oto Pan stoi na murze
i w ręku Jego pion ołowiany³.
8 I zapytał mnie Pan:
«Co widzisz, Amosie?»
Odpowiedziałem: «Pion ołowiany».
I rzekł Pan:
«Oto opuszczę pion pośrodku ludu mego, Izraela.
Już mu więcej nie przepuszczę.
9 Spustoszone będą wyżyny Izaaka
i świątynie Izraela będą zniszczone.
Wystąpię z mieczem przeciwko domowi Jeroboama».


10 Posłał Amazjasz, kapłan z Betel, do Jeroboama, króla izraelskiego, aby mu powiedzieć: «Spiskuje przeciw tobie Amos pośród domu Izraela. Nie może ziemia znieść wszystkich mów jego, 11 gdyż tak rzekł Amos: "Od miecza umrze Jeroboam i Izrael będzie uprowadzony ze swojej ziemi"». 12 I rzekł Amazjasz do Amosa: «"Widzący", idź, uciekaj sobie do ziemi Judy! I tam jedz chleb, i tam prorokuj! 13 A w Betel więcej nie prorokuj, bo jest ono królewską świątynią i królewską budowlą». 14 I odpowiedział Amos Amazjaszowi: «Nie jestem ja prorokiem ani nie jestem uczniem proroków⁴, gdyż jestem pasterzem i tym, który nacina sykomory⁴. 15 Od trzody bowiem wziął mnie Pan i rzekł do mnie Pan: "Idź, prorokuj do narodu mego, izraelskiego!"
16 I teraz słuchaj słowa Pańskiego!
Tyś mówił:
"Nie prorokuj przeciwko Izraelowi
ani nie przepowiadaj przeciwko domowi Izaaka!"
17 Dlatego tak rzekł Pan:
"Żona twoja w mieście będzie nierządnicą⁵.
Synowie zaś i córki twoje od miecza poginą.
Ziemię twoją sznurem podzielą.
Ty umrzesz na ziemi nieczystej,
a Izrael zostanie ze swej ziemi uprowadzony"».