1 Wyprowadził z niego człowieka miłosiernego,
który w oczach wszystkich znalazł łaskę,
umiłowanego przez Boga i ludzi,
Mojżesza, którego pamięć niech będzie błogosławiona!
2 W chwale uczynił go podobnym do świętych
i wielkim przez to, że był postrachem nieprzyjaciół.
3 Przez jego słowa położył kres cudownym znakom
i wsławił go w obliczu królów;
dał mu przykazania dla jego narodu
i pokazał mu rąbek swej chwały¹.
4 Uświęcił go przez wierność i łagodność
i wybrał spomiędzy wszystkich żyjących.
5 Pozwolił mu usłyszeć swój głos,
wprowadził go w ciemne chmury
i twarzą w twarz² dał mu przykazania,
prawo życia i wiedzy,
aby Jakuba nauczyć przymierza
i rozporządzeń swoich - Izraela.


6 Wywyższył też Aarona, który w świętości był do niego podobny,
jego brata, z pokolenia Lewiego³.
7 ⁴ Zawarł z nim przymierze wieczne
i dał mu kapłaństwo między ludem -
uszczęśliwił go wspaniałym strojem
i okrył go szatą chwalebną;
8 włożył na niego doskonały majestat
i przyodział we wspaniałe szaty⁵;
spodnie, tunikę i efod,
9 otoczył go jabłkami granatu
i licznymi wokoło złotymi dzwoneczkami,
by wydawały głos za każdym jego krokiem
i aby dźwięk ich był w świątyni,
na pamiątkę synom Jego ludu.
10 [Obdarzył go] szatą świętą, ze złota, purpury fioletowej
i czerwonej, robotą hafciarską wykonaną;
woreczkiem z urim i tummim do wyjaśniania prawdy,
misternie utkanym ze szkarłatu,
11 [ozdobionym] drogimi kamieniami, rżniętymi na sposób pieczęci,
z pismem wyrytym na pamiątkę
według liczby pokoleń Izraela;
12 wieńcem złotym na tiarze
i blachą z napisem wyrytym: "Święty"⁶.
Zaszczytna to oznaka czci, dzieło wspaniałe,
przepiękny strój, pożądanie oczu.
13 Nigdy przed nim nie widziano takich rzeczy⁷,
i nigdy ktoś obcy się nie ubierze,
jedynie tylko jego synowie
i potomkowie jego, na zawsze.
14 Jego ofiary całopalne były składane
codziennie, bez przerwy, dwa razy.
15 Mojżesz wprowadził go w czynności⁸
i namaścił go olejem świętym:
to stało się dla niego przymierzem wiecznym
i dla jego potomstwa, jak długo trwać będą niebiosa,
aby spełniał obrzędy święte i równocześnie był kapłanem
oraz błogosławił lud Imieniem [Boga].
16 Wybrał go ze wszystkich żyjących,
aby składał ofiarę Panu,
kadzidło i miłą woń na pamiątkę,
by dokonywał za lud swój przebłagania.
17 Dał mu przez swe nakazy
władzę nad przymierzem zarządzeń,
aby nauczał Jakuba świadectw
i oświecał Izraela w Bożym Prawie.
18 ⁹ Niepowołani stanęli przeciwko niemu
i zazdrościli mu na pustyni,
ludzie Datana i Abirama
i zgraja Koracha, w gniewie i złości,
19 Pan ujrzał i to Mu się nie spodobało,
zostali więc zgubieni w gniewnej zapalczywości:
cudownie sprawił,
że pochłonął ich płomień Jego ognia.
20 A chwałę Aarona powiększył
i dał mu dziedzictwo,
przydzielił mu ofiarę z pierwocin,
przede wszystkim przygotował chleba w obfitości¹⁰.
21 Bo przecież spożywają oni ofiary Pana,
które dał jemu i jego potomstwu.
22 Ale nie otrzymał dziedzictwa w ziemi ludu
i między nim nie ma on działu,
albowiem On sam jest działem jego i dziedzictwem¹¹.


23 Pinchas¹², syn Eleazara, trzeci w rzędzie sławnych
przez to, że gorliwość okazał w bojaźni Pańskiej
i gdy lud się zbuntował, stanął twardo
dzięki szlachetnej odwadze swej duszy
<i> uzyskał przebaczenie dla Izraela.
24 Dlatego [Pan] zawarł z nim przymierze pokoju
i uczynił go przełożonym przybytku oraz swego ludu,
zapewniając jemu i jego potomstwu
godność kapłańską na zawsze.
25 Owszem, zawarł też przymierze z Dawidem,
synem Jessego, z pokolenia Judy,
ale tylko co do dziedziczenia przez całe potomstwo.
26 Niech Pan da mądrość waszym sercom,
abyście sądzili lud Jego w sprawiedliwości,
żeby nie zginęły ich dobra,
a sława ich [przetrwała] na pokolenia.