|
STARY TESTAMENT Pieśń nad Pieśniami  8 1 O gdybyś był moim bratem, który ssał pierś mojej matki, spotkawszy na ulicy, ucałowałabym cię, i nikt by mną nie mógł pogardzić. 2 Powiodłabym cię i wprowadziła w dom matki mej, która mię wychowała1; napoiłabym cię winem korzennym, moszczem z granatów. 3 Lewa jego ręka pod głową moją, a prawica jego obejmuje mnie. OBLUBIENIEC: 4 Zaklinam was, córki jerozolimskie, ( . . . . . . . . . . . )2 na cóż budzić ze snu, na cóż rozbudzać umiłowaną, póki nie zechce sama? PIEŚŃ SZÓSTA3 CHÓR: 5 Kim jest ta, co się wyłania z pustyni, wsparta na oblubieńcu swoim? OBLUBIENIEC: Pod jabłonią obudziłem cię; tam poczęła cię matka twoja, tam poczęła cię ta, co cię zrodziła4. OBLUBIENICA: 6 5 Połóż mię jak pieczęć6 na twoim sercu, jak pieczęć na twoim ramieniu, bo jak śmierć potężna jest miłość, a zazdrość jej nieprzejednana jak Szeol, żar jej to żar ognia, płomień Pański6. 7 Wody wielkie nie zdołają ugasić miłości, nie zatopią jej rzeki. Jeśliby kto oddał za miłość całe bogactwo swego domu, pogardzą nim tylko7. BRACIA: 8 8 Siostrzyczkę małą mamy, piersi jeszcze nie ma. Cóż zrobimy z siostrą naszą, gdy zaczną mówić o niej?9 9 Jeśli murem jest, uwieńczymy ją gzymsem ze srebra; jeśli bramą jest, wyłożymy ją deskami z cedru10. OBLUBIENICA: 10 Murem jestem ja, a piersi me są basztami, odkąd stałam się w oczach jego jako ta, która znalazła pokój11. BRACIA: 11 Salomon miał winnicę w Baal-Hamon12; oddał ją dzierżawcom. Za owoc jej płacić miał każdy tysiąc syklów srebra. OBLUBIENIEC: 12 Oto przede mną winnica moja, moja własna: tysiąc syklów13 tobie, Salomonie, a dwieście stróżom jej owocu. 13 O ty, która mieszkasz w ogrodach, - druhowie nasłuchują twego głosu - o daj mi go usłyszeć! OBLUBIENICA: 14 Biegnij, miły mój, bądź podobny do gazeli lub do młodego jelenia na górach [wśród] balsamowych drzew! |
|||||
