1 Potem rzekłem:
Słuchajcie, proszę, książęta Jakuba
i wodzowie domu Izraela!
Czy nie waszą jest rzeczą znać sprawiedliwość?
2 Wy, którzy macie w nienawiści dobro,
a miłujecie zło,
którzy zdzieracie z nich skórę,
a ciało ich aż do kości.
3 Bo ci, którzy jedzą ciało mego ludu
i skórę z niego zdzierają,
a kości mu łamią i tną na kawałki,
jak w garnku, jak mięso w środku kotła,
4 wołać będą wówczas do Pana,
ale im nie odpowie,
lecz zakryje wówczas oblicze swe przed nimi
za występki, które popełnili¹.


5 Tak mówi Pan przeciw prorokom,
którzy zwodzą mój lud,
którzy, gdy mają usta pełne,
głoszą pokój,
a jeśli kto nic nie włoży w ich usta,
ogłoszą wojnę przeciw niemu.
6 Przeto noc będzie dla was bez widzenia
i ciemność dla was bez wieszczby;
zajdzie słońce nad prorokami
i zaćmi się dzień nad nimi.
7 Zawstydzą się wtedy widzący,
wieszczkowie się zarumienią,
i zasłonią wszyscy swe brody²,
bo nie będzie Bożej odpowiedzi.
8 Ja zaś zaprawdę pełen jestem mocy Ducha Pańskiego,
sprawiedliwości i męstwa,
abym ogłaszał Jakubowi jego występki,
grzech jego - Izraelowi.


9 Słuchajcież tego, książęta domu Jakuba
i wodzowie domu Izraela!
Wy, którzy brzydzicie się sprawiedliwością
i przekręcacie wszystko, co proste.
10 Wy, którzy krwią budujecie Syjon,
a nieprawością Jeruzalem.
11 Książęta jego sądzą za podarunki,
rozstrzygają kapłani jego za zapłatę³,
prorocy jego wieszczą za pieniądze,
powołują się jednak na Pana, mówiąc:
«Czyż Pan nie jest wśród nas?
Nie spadnie na nas nieszczęście».
12 Przeto z powodu was Syjon
będzie jak pole zorany,
Jeruzalem rumowiskiem się stanie,
a góra świątyni - szczytem zalesionym⁴.