1 Tą mądrością jest księga przykazań Boga
i Prawo trwające na wieki.
Wszyscy, którzy się go trzymają, żyć będą.
Którzy je zaniedbują, pomrą.
2 Nawróć się, Jakubie, trzymaj się go,
chodź w blasku jego światła!
3 Nie dawaj chwały swojej obcemu
ani innemu narodowi twych przywilejów!
4 Szczęśliwi jesteśmy, o Izraelu,
że znamy to, co się Bogu podoba.
5 Bądź dobrej myśli, narodzie mój,
pamiątko Izraela!
6 Zostaliście zaprzedani poganom,
ale nie na zatracenie,
dlatego zostaliście wydani nieprzyjaciołom,
iż pobudziliście Boga do gniewu.
7 Rozgniewaliście bowiem Stworzyciela swego
ofiarami składanymi złym duchom, a nie Bogu¹.
8 Zapomnieliście o waszym Żywicielu,
Bogu wiekuistym,
zasmuciliście też Jerozolimę,
która was wychowała.
9 Widziała bowiem przychodzący na was gniew Boży
i rzekła:
«Słuchajcie, sąsiedzi Syjonu,
Bóg zasmucił mnie bardzo,
10 widzę bowiem niewolę moich synów i córek,
jaką im zesłał Przedwieczny.
11 Wyżywiłam ich z radością,
a odesłałam z płaczem i smutkiem.
12 Niech nikt się nie śmieje,
żem wdowa i opuszczona przez wielu.
Zostałam opuszczona z powodu grzechów dzieci moich,
ponieważ wyłamały się spod prawa Bożego².
13 Nie poznały słusznych rozporządzeń Twoich
ani nie kroczyły drogami przykazań Bożych,
ani nie weszły na ścieżki
wychowania w Twojej sprawiedliwości.
14 Przyjdźcie, sąsiedzi Syjonu!
Przypomnijcie sobie niewolę moich synów i córek,
jaką im zesłał Przedwieczny.
15 Sprowadził na nich naród z daleka,
naród bezczelny, obcego języka,
który nie uszanował starca
ani nie ulitował się nad dzieckiem.
16 Uprowadził umiłowanych Wdowy
i pozbawił córek Opuszczoną.
17 Ja zaś jak wam mogę pomóc?
18 Ten, który zesłał na was to zło,
wybawi was z rąk nieprzyjaciół.
19 Idźcie, dzieci, idźcie,
ja zaś sama i opuszczona zostać muszę.
20 Zdjęłam szatę pokoju,
a przyoblekłam się w wór mojej modlitwy³
i wołać będę do Przedwiecznego w czasie dni moich.
21 Miejcie ufność, dzieci, wołajcie do Boga,
a wyrwie was z mocy,
z ręki nieprzyjaciół.
22 Ja zaś z ufnością oddałam Przedwiecznemu wybawienie wasze
i rozradował mię Święty miłosierdziem,
jakie okaże wam prędko Przedwieczny, wasz Zbawca.
23 Wysłałam was ze smutkiem i płaczem,
a Bóg odda mi was z radością i weselem na wieki.
24 Jak bowiem teraz sąsiedzi Syjonu widzieli wasze wygnanie,
tak oglądać będą wasze zbawienie, sprawione przez Boga,
które przyjdzie wam z wielką chwałą i okazałością Przedwiecznego.
25 Dzieci, cierpliwie znieście gniew,
jaki Bóg zesłał na was.
Prześladuje cię twój nieprzyjaciel,
ale wnet ujrzysz zagładę jego
i na karku jego staniesz.
26 Moje dzieci pieszczone szły drogami przykrymi,
zostały uprowadzone
jak stado zagrabione przez nieprzyjaciół.
27 Ufajcie, dzieci, wołajcie do Boga,
a Ten, który dopuścił to na was,
będzie pamiętał o was.
28 Jak bowiem błądząc myśleliście o odstąpieniu od Boga,
tak teraz, nawróciwszy się, szukajcie Go dziesięciokrotnie.
29 Albowiem Ten, co zesłał na was to zło,
przywiedzie radość wieczną wraz z wybawieniem waszym».
30 Nie upadaj na duchu, Jeruzalem,
pocieszy cię Ten, który ci nadał imię.
31 Biada tym, którzy cię skrzywdzili
i cieszą się z twego nieszczęścia.
32 Biada tym miastom, którym służą twe dzieci,
biada temu, które przyjęło twych synów.
33 Jak bowiem cieszyło się twoim zniszczeniem
i radowało się twoim upadkiem,
tak będzie zasmucone własnym spustoszeniem.
34 Odbiorę mu radość z wielkiej liczby mieszkańców,
a pycha jego przemieni się w smutek.
35 Albowiem Przedwieczny ześle na nie ogień przez wiele dni
i długi czas złe duchy zamieszkiwać je będą.
36 ⁴ Jerozolimo, spojrzyj na Wschód
i zobacz radość, która ci przychodzi od Pana.
37 Oto idą synowie twoi, których wysłałaś,
idą, zebrani ze wschodu i zachodu na słowo Świętego,
ciesząc się chwałą Boga.