1 Pan powiedział do mnie: «Weź sobie wielką tabliczkę i napisz na niej zwykłymi literami: Maher-Szalal-Chasz-Baz¹. 2 Następnie znajdź mi świadków godnych zaufania: kapłana Uriasza i Zachariasza, syna Jeberekiasza!» - 3 Zbliżyłem się też do prorokini². Ona poczęła i porodziła syna. I rzekł mi Pan: «Nazwij go imieniem Maher-Szalal-Chasz-Baz, 4 bo zanim chłopiec nauczy się wymawiać "tata" i "mama", zaniosą bogactwa Damaszku i łupy z Samarii przed króla asyryjskiego».


5 Ponownie Pan przemówił do mnie tymi słowami:
6 «Ponieważ lud ten wzgardził wodą Siloe³,
co płynie łagodnie,
a drży przed Resinem i przed synem Remaliasza,
7 ⁴ dlatego: Oto Pan sprawia, że wzbierają przeciw niemu
wody Rzeki gwałtowne i obfite -
<król asyryjski i cała jego chwała> -
i wtargną do wszystkich jej łożysk,
i przekroczą wszystkie jej strome brzegi;
8 i wedrą się do Judy, zatopią i przeleją się,
aż sięgną po szyję.
Jej skrzydła będą rozpostarte
na całą szerokość twej ziemi, o Emmanuelu!


9 Dowiedzcie się, ludy, będziecie zgniecione!
Wszystkie krańce ziemi, słuchajcie:
Przypaszcie broń, będziecie zgniecione!
Przypaszcie broń, będziecie zgniecione!
10 Opracujcie plan, a będzie udaremniony.
Wydajcie rozkaz, a nie nabierze mocy,
albowiem z nami Bóg⁵».


11 Zaiste, tak wyrzekł Pan do mnie,
gdy Jego ręka mocno mnie ujęła,
by mnie odwrócić od postępowania
drogą tego ludu:
12 «Nie nazywajcie spiskiem wszystkiego,
co ten lud nazywa spiskiem;
i nie lękajcie się, czego on się lęka,
ani się nie bójcie!
13 Pan Zastępów - Jego za Świętego miejcie;
On jest Tym, którego się lękać macie
i który was winien bojaźnią przejmować.
14 On będzie kamieniem obrazy⁶ i skałą potknięcia się
dla obu domów Izraela;
pułapką i sidłem
dla mieszkańców Jeruzalem.
15 Wielu z nich się potknie, upadnie i rozbije,
będą usidleni i w niewolę wzięci».


16 Zamykam świadectwo i pieczętuję pouczenie⁷
wśród moich uczniów.
17 Oczekuję Pana, który ukrywa swe oblicze
przed domem Jakuba, i w Nim pokładam nadzieję.
18 Oto ja i dzieci moje, które mi dał Pan,
stanowimy wieszcze znaki⁸ w Izraelu
od Pana Zastępów, co na górze Syjon przebywa.
19 Gdy zaś wam powiedzą: «Radźcie się wywoływaczy duchów i wróżbitów, którzy szepcą i mruczą [zaklęcia]. Czyż lud nie powinien radzić się swoich bogów? Czy nie powinien pytać umarłych o los żywych?⁹» - 20 «Do objawienia i do świadectwa!» Jeśli nie będą mówić zgodnie z tym hasłem, to nie mam dla nich jutrzenki¹⁰.


21 A będzie się on¹¹ błąkał w kraju uciśniony i wygłodzony;
a kiedy zazna głodu i wpadnie we wściekłość,
zacznie przeklinać swego króla i swego Boga;
podniesie oczy w górę,
22 potem popatrzy na ziemię:
a oto tylko utrapienie i ciemności,
i przygniatająca noc!
Ale mrok będzie rozpędzony. 23 Bo nie [zawsze] będzie miał ciemności
ten kraj, który cierpi ucisk¹².


23b ¹³ W dawniejszych czasach upokorzył [Pan]
krainę Zabulona i krainę Neftalego,
za to w przyszłości chwałą okryje drogę do morza,
wiodącą przez Jordan, krainę pogańską¹³.