STARY TESTAMENT
Księga Habakuka

Tytuł

1
Widzenie wieszcze, które miał prorok Habakuk.

Dialog między Prorokiem a Panem


Pierwsza lamentacja

Dokądże, Panie, wzywać Cię będę -
a Ty nie wysłuchujesz?
Wołać będę ku Tobie: Krzywda [mi się dzieje]! -
a Ty nie pomagasz?1
Czemu każesz mi patrzeć na nieprawość
i na zło spoglądasz bezczynnie?
Oto ucisk i przemoc przede mną,
powstają spory, wybuchają waśnie.
Tak więc straciła Tora2 moc swoją,
sprawiedliwego sądu już nie ma;
bezbożny bowiem gnębi uczciwego,
dlatego wyrok sądowy ulega wypaczeniu.

Pierwsza odpowiedź Pana

Spójrzcie na ludy wokoło, a patrzcie
pełni zdumienia i trwogi:
gdyż Ja dokonuję za dni waszych dzieła -
nie dacie wiary, gdy wieść o nim przyjdzie.
Oto powołam Chaldejczyków3,
lud dziki a gwałtowny,
który przemierza ziemie rozległe,
aby zagarnąć siedziby nie swoje.
Trwogę budzi ten naród,
dla niego przemoc jest prawem4.
Jego konie są bardziej rącze niż pantery,
bardziej drapieżne niż wilki wieczorem;
jeźdźcy ich w pędzie gonią za łupem,
zbliżają się szybko z daleka,
spadając na żer niby orzeł.
Wszyscy oni idą pełni żądzy mordu,
a ich spojrzenia są jak wiatr palący5;
gromadzą jeńców niby ziarna piasku.
10 Królowie są dla nich przedmiotem szyderstwa,
a pośmiewiskiem stają się władcy;
twierdze zaś wszystkie to dla nich igraszka,
sypią szańce6 i biorą je szturmem.
11 Potem zawraca [jak] wiatr i odchodzi7:
przestępcą jest ten, kto ubóstwia swą siłę.

Druga lamentacja

12 Czyż nie jesteś odwieczny, o Panie,
Boże mój Święty, który nie umierasz?8
Na sąd go8 przeznaczyłeś, o Panie,
Skało moja, zachowałeś dla wymiaru kary.
13 Zbyt czyste oczy Twoje, by na zło patrzyły,
a nieprawości pochwalać nie możesz.
Czemu jednak spoglądasz na ludzi zdradliwych
i milczysz, gdy bezbożny połyka uczciwszego <od siebie>?
14 Obchodzi się on9 z ludźmi jak z rybami morskimi,
jak z pełzającymi zwierzętami, którymi nikt nie rządzi.
15 10 Wszystkich łowi na wędkę,
zagarnia swoim niewodem
albo w sieci gromadzi -
krzycząc przy tym z radości.
16 Przeto ofiarę składa11 swojej sieci,
pali kadzidło niewodowi swemu,
bo przez nie zdobył sobie łup bogaty,
a pożywienie jego stało się obfite.
17 Ciągle na nowo zarzuca swe sieci12,
mordując ludy bez litości.




ZMIEŃ ROZDZIAŁ W KSIĘDZE
ZMIEŃ KSIĘGĘ I ROZDZIAŁ
WYSZUKAJ W KSIĘDZE
WYSZUKAJ W BIBLII
WSTĘP
«« Ha 1  »»
Ha 1, 2 - Skarga Proroka zaniesiona do Pana w imieniu ludu na ucisk i niesprawiedliwość panującą wewnątrz kraju.

Ha 1, 4 - Tzn. Prawo Mojżeszowe.

Ha 1, 6 - Chodzi tu o państwo neobabilońskie, po upadku Asyrii w r. 606, pierwszą potęgę na Wschodzie. Chaldejczycy mają być biczem Bożym przeciw tyranom rządzącym w Judei.

Ha 1, 7 - Tekst hebr. niejasny; inni tłum.: "Od niego wychodzą ustawy" lub "Z niego samego bierze się prawo i duma".

Ha 1, 9 - Dosł.: wiatr wschodni, katastrofalny wiatr pustyni, niszczący roślinność Palestyny - obraz skutków, jakie spowoduje najazd Chaldejczyków.

Ha 1, 10 - Dosł.: "ziemię".

Ha 1, 11 - Tekst skażony.

Ha 1, 12 - "Nie umierasz" - tekst popr.; hebr.: "nie pomrzemy"; "go" - odnosi się do narodu Chaldejczyków.

Ha 1, 14 - Tekst popr.; hebr.: 2 osoba.

Ha 1, 15 - Wspaniały obraz postępowania wrogów po zajęciu kraju.

Ha 1, 16 - Wyrażenie przenośne: oznacza ubóstwianie własnej potęgi przez Chaldejczyków.

Ha 1, 17 - Inni popr. wg tekstów z Qumran: "Stale dobywa miecza".

WYKAZ SKRÓTÓW | KSIĘGI I ICH TŁUMACZE | INFORMACJE O WYDANIU | WYDANIE HTML (1998) | POPRZ. | COOKIES | BIBLIA MP3
© Wydawnictwo Pallottinum w Poznaniu, 2003
Webmaster: biblia@deon.pl