J 1, 1 - "S³owo" - druga Osoba Trójcy Przenaj¶wiêtszej. Zob. Wstêp; "u Boga" - tylko taki przek³ad jest odpowiednikiem hellenistycznego zwrotu tu u¿ytego.
J 1, 3 - c Niektórzy ³±cz± ten stych w jedno zdanie z 4a: "Co siê sta³o, w Nim by³o ¿yciem."
J 1, 4 - "¯ycie": S³owo, Syn Ojca, zawiera w sobie pe³niê ¿ycia (J 3,14; J 17,2), samo jest ¿yciem (J 11,24; J 14,6; 1 J 1,1) i jako takie jest tak¿e ¼ród³em ¿ycia przyrodzonego i nadprzyrodzonego dla ka¿dego cz³owieka; "¶wiat³o¶ci±": S³owo, na podobieñstwo ¶wiat³a, prowadzi ludzi do Boga i udziela im szczê¶cia, ¿ycia, zbawienia wiecznego (J 3,19; J 9,35-39;
J 1, 6 - Za ¿ycia Ewangelisty rozpowszechnia³y siê b³êdne przekonania, jakoby obiecanym Mesjaszem, by³ w³a¶nie Jan Chrzciciel. Natchniony Autor odrzuca je (por. J 1,15.19-34; J 3,22n; Mt 3,1nn; £k 1,5nn.57nn).
J 1, 9 - Ostatnie zdanie poboczne mo¿na odnie¶æ b±d¼ do cz³owieka, b±d¼ do ¶wiat³o¶ci, co jest bardziej prawdopodobne.
J 1, 10 - "¦wiat" w ST oznacza przede wszystkim tych ludzi, którzy zostaj± we wrogim stosunku do Boga i Jego przykazañ; "nie pozna³" - w terminologii semickiej, zw³aszcza Janowej, "poznaæ" oznacza nie tyle akt umys³u, ile zmianê ca³ej moralnej postawy cz³owieka wobec mi³uj±cego Boga, który mu siê objawia (J 8,32.55; J 10,14; J 16,3; J 17,3; 1 J 2,4; 1 J 4,8; por. Jr 22,15n).
J 1, 12 - Cz³owiek staje siê dzieckiem Bo¿ym przez ³askê. Droga do dzieciêctwa Bo¿ego prowadzi poprzez wiarê w Syna Bo¿ego (J 3,12). Por. Mt 5,9; Rz 8,14; Ga 3,26; Ga 4,5; 1 J 3,1.
J 1, 13 - Kilka rkp oraz cytatów u Ojców Ko¶cio³a pozwala odczytaæ: "który... siê narodzi³". Wówczas by³aby to aluzja do odwiecznych narodzin S³owa lub Jego wcielenia z Matki Dziewicy.
J 1, 14 - "Cia³em": hebraizm; znaczy tyle, co "cz³owiekiem"; "zamieszka³o": podobnie jak w ST w czasie wêdrówki do Ziemi Obiecanej, a pó¼niej w ¶wi±tyni Pan Bóg przebywa³ w¶ród swego ludu, czemu dawa³ symboliczny wyraz m.in. w ob³oku w czasie dnia, a w s³upie ognistym w nocy (por. Wj 13,21n; Wj 24,16; 1 Krl 8,10n; Ez 9,3), tak przez wcielenie Jezus Chrystus realnie zamieszka³ w¶ród nas. Eucharystia to kontynuuje; "pe³en" - po³±czenie tego nieodmiennego przymiotnika raczej z rzeczownikiem "Jednorodzony" ni¿ ze "S³owem" lub z "chwa³±" dyktuj± regu³y gramatyczne jêzyka Janowego. Niektórzy upatruj± tu echo Wj 34,6.
J 1, 18 - Dopiero Jezus Chrystus da³ doskona³e objawienie o Ojcu: J 3,11; J 6,46; J 7,16; J 14,6-11; Mt 11,27.
J 1, 19 - W czwartej Ewangelii - zazwyczaj wrogo nastawieni do Jezusa.
J 1, 21 - Por. Ml 3,23n; Pwt 18,15.
J 1, 28 - Czê¶æ rkp ma: "Betabara".
J 1, 29 - Okre¶lenie to nawi±zuje do S³ugi Pañskiego z Iz 53,7 (por. Kp³ 14,13.21.24n) oraz do baranka paschalnego z Wj 12,3nn (por. Ap 5,6).
J 1, 33 - Por. Mt 3,11 par. Chrystus po¶le Ducha ¦wiêtego po swoim zmartwychwstaniu: J 3,5; J 7,37nn; J 14,16n; J 16,7n; J 20,22; Dz 1,5; Dz 2,1-4.
J 1, 39 - Tj. czwarta po po³udniu.
J 1, 40 - Drugim by³ zapewne sam Ewangelista - Jan (por. J 13,23; J 20,2; J 21,7.20-24).
J 1, 45 - Jeszcze raz wyst±pi on w J 21,2. Powszechnie siê uwa¿a, ¿e jest to drugie imiê Bart³omieja, którego Synoptycy wymieniaj± zaraz po Filipie (Mt 10,3; Mk 3,18; £k 6,14).
J 1, 48 - Przypomnia³ mu Jezus jakie¶ szczególne prze¿ycie, wiadome tylko Bogu.
J 1, 49 - Tytu³ mesjañski, podobnie jak "Król Izraela": Mt 4,3; Mt 16,16.
J 1, 51 - Por. Rdz 28,12-17; Dn 7,13n. Przeno¶ne to okre¶lenie charakteryzuje ca³o¶æ ziemskiego ¿ycia Jezusa jako Mesjasza, który ³±czy ziemiê z niebem.
Biblia w MP3 - s³uchaj!
Czytaj komentarze do Ewangelii na DEON.pl