NOWY TESTAMENT
List do Hebrajczyków

Skutki ofiary Chrystusa

9
Wprawdzie także i pierwsze [przymierze] miało przepisy służby Bożej oraz ziemski przybytek. Był to namiot, w którego pierwszej części zwanej [Miejscem] Świętym, znajdował się świecznik, stół i chleby pokładne1. Za drugą zaś zasłoną był przybytek, który nosił nazwę "Święte Świętych"2. Posiadało ono złoty ołtarz kadzenia i Arkę Przymierza, pokrytą zewsząd złotem. Znajdowało się w niej naczynie złote z manną, laska Aarona, która zakwitła, i tablice Przymierza3. Nad nią zaś były cheruby Chwały, które zacieniały przebłagalnię4, o czym szczegółowo nie ma potrzeby teraz mówić. Tak zaś te rzeczy były urządzone, iż do pierwszej części przybytku zawsze wchodzą kapłani sprawujący służbę świętą5, do drugiej zaś części jedynie arcykapłan, i to tylko raz w roku, i nie bez krwi, którą składa w ofierze za grzechy swoje i swojego ludu6. Przez to pokazuje Duch Święty, że jeszcze nie została otwarta droga do Miejsca Świętego, dopóki istnieje pierwszy przybytek. To zaś jest obrazem czasu teraźniejszego, a składa się w nim dary i ofiary, nie mogące jednak udoskonalić w sumieniu tego, który spełnia służbę Bożą. 10 Są to tylko przepisy tyczące się ciała, nałożone do czasu naprawy, a [polegają] jedynie na pokarmach, napojach i różnych obmyciach. 11 Ale Chrystus, zjawiwszy się jako arcykapłan dóbr przyszłych, przez wyższy i doskonalszy, i nie ręką - to jest nie na tym świecie - uczyniony przybytek7, 12 ani nie przez krew kozłów i cielców, lecz przez własną krew wszedł raz na zawsze do Miejsca Świętego, zdobywszy wieczne odkupienie. 13 Jeśli bowiem krew kozłów i cielców oraz popiół z krowy, którymi skrapia się zanieczyszczonych8, sprawiają oczyszczenie ciała, 14 to o ile bardziej krew Chrystusa, który przez Ducha wiecznego9 złożył Bogu samego siebie jako nieskalaną ofiarę, oczyści wasze sumienia z martwych uczynków, abyście służyć mogli Bogu żywemu. 15 I dlatego jest pośrednikiem Nowego Przymierza, ażeby przez śmierć, poniesioną dla odkupienia przestępstw, popełnionych za pierwszego przymierza, ci, którzy są wezwani do wiecznego dziedzictwa, dostąpili spełnienia obietnicy. 16 Gdzie bowiem jest testament, tam musi ponieść śmierć ten, który sporządza testament. 17 Testament bowiem po śmierci nabiera mocy, nie ma zaś znaczenia, gdy żyje ten, który sporządził testament. 18 Stąd także i pierwszy nie bez krwi był zaprowadzony. 19 Gdy bowiem Mojżesz ogłosił całemu ludowi wszystkie przepisy Prawa, wziął krew cielców i kozłów z wodą, wełną szkarłatną oraz hizopem i pokropił tak samą księgę, jak i cały lud, mówiąc: 20 To [jest] krew Przymierza, które Bóg wam polecił10. 21 Podobnie także skropił krwią przybytek i wszystkie naczynia przeznaczone do służby Bożej. 22 I prawie wszystko oczyszcza się krwią według Prawa, a bez rozlania krwi nie ma odpuszczenia [grzechów]11. 23 Przeto obrazy rzeczy niebieskich w taki sposób musiały być oczyszczone, same zaś rzeczy niebieskie potrzebowały o wiele doskonalszych ofiar od tamtych12. 24 Chrystus bowiem wszedł nie do świątyni, zbudowanej rękami ludzkimi, będącej odbiciem prawdziwej [świątyni], ale do samego nieba, aby teraz wstawiać się za nami przed obliczem Boga, 25 nie po to, aby się często miał ofiarować jak arcykapłan, który co roku wchodzi do świątyni z krwią cudzą. 26 Inaczej musiałby cierpieć wiele razy od stworzenia świata. A tymczasem raz jeden ukazał się teraz na końcu wieków13 na zgładzenie grzechów przez ofiarę z samego siebie. 27 A jak postanowione ludziom raz umrzeć, a potem sąd, 28 tak Chrystus raz jeden był ofiarowany dla zgładzenia14 grzechów wielu, drugi raz ukaże się nie w związku z grzechem, lecz dla zbawienia tych, którzy Go oczekują.




ZMIEŃ ROZDZIAŁ W KSIĘDZE
ZMIEŃ KSIĘGĘ I ROZDZIAŁ
WYSZUKAJ W KSIĘDZE
WYSZUKAJ W BIBLII
WSTĘP
««  Hbr 9  »»
Hbr 9, 2 - Por. Wj 25,23-40.

Hbr 9, 3 - Por. Wj 26,31-37.

Hbr 9, 4 - Por. Wj 16,33; Wj 25,10-22; Wj 30,1-10; Lb 17,16-26.

Hbr 9, 5 - Por. Wj 25,18-22; Wj 26,34.

Hbr 9, 6 - Por. Lb 18,3n.

Hbr 9, 7 - Por. Kpł rozdz. 16 [->Kpł 16,1].

Hbr 9, 11 - "Przybytkiem" tym jest raczej niebo (Hbr 6,19n; Hbr 9,24) niż natura ludzka Chrystusa czy jego Mistyczne Ciało.

Hbr 9, 13 - Por. Kpł 16,3.14n; Lb 19,9.17n.

Hbr 9, 14 - Sens ten sam co w Hbr 7,16. Można odnieść te słowa do działania Ducha Świętego, zwłaszcza w zmartwychwstaniu.

Hbr 9, 20 - Wj 24,8; Por. Mt 26,28.

Hbr 9, 22 - Por. Kpł 8,15.24.30; Kpł 9,7.12.18; Kpł 12,7n; Lb 8,12-15. Zasada ogólna co do ofiar ST opiera się na Kpł 17,10-14; stwierdza ona typologicznie konieczność śmierci Chrystus dla odpuszczenia grzechów świata. Por. 1 Kor 1,30; 1 Kor 2,2.

Hbr 9, 23 - Sens: wejście do sanktuarium niebieskiego, celem sprawowania wieczystej liturgii, wymagało większej ofiary (liczba mnoga w tekście wyraża po prostu kategorię: "jakiejś większej ofiary").

Hbr 9, 26 - Tzn. w czasach mesjańskich (por. Hbr 1,2; 1 Kor 10,11; Ga 4,4).

Hbr 9, 28 - Inni tłum.: "by wziąć na siebie". Por. Iz 53,12.
WYKAZ SKRÓTÓW | KSIĘGI I ICH TŁUMACZE | INFORMACJE O WYDANIU | WYDANIE HTML (1998) | POPRZ. | COOKIES | BIBLIA MP3
© Wydawnictwo Pallottinum w Poznaniu, 2003
Webmaster: biblia@deon.pl