1 Pamięć o Jozjaszu - to zmieszane kadzidło,
przygotowane pracą tego, kto robi wonności;
w ustach każdego jest słodka jak miód
i jak muzyka na uczcie przy winie.
2 On osiągnął powodzenie w nawróceniu ludu
i usunął obrzydliwość bezprawia.
3 Kierował prosto do Pana swe serce,
a w czasie bezprawia umocnił pobożność.


4 Oprócz Dawida, Ezechiasza i Jozjasza
wszyscy dopuszczali się przestępstw,
opuścili bowiem prawo Najwyższego.
Królowie Judy zniknęli.
5 Dali bowiem moc swoją innym
i chwałę swoją narodowi obcemu,
6 który podpalił wybrane Miasto Przybytku
i spustoszył jego ulice,
7 według słów Jeremiasza. Skrzywdzili go bowiem,
jego, który w łonie matki był poświęcony na proroka,
aby wyrywał, tracił i niszczył,
jak również budował i sadził².


8 Ezechiel oglądał widzenie chwały,
jakie okazał mu [Pan] na rydwanie cherubów³.
9 Wspominał On też o Hiobie⁴,
który trzymał się dróg sprawiedliwości.
10 A kości dwunastu proroków
niech wypuszczą pędy⁵ ze swego grobu,
pocieszyli bowiem Jakuba
i wybawili go niezawodną nadzieją.


11 Jakże sławić mamy Zorobabela,
który jest jak sygnet na prawej ręce⁶,
12 również i Jozuego, syna Josadaka,
którzy za dni swoich zbudowali Dom -
wznieśli święty Przybytek Panu,
przeznaczony do wiecznej chwały⁷.


13 Pamięć o Nehemiaszu w wielkiej jest cenie!
On nam podniósł mury rozwalone,
postawił bramy i zasuwy
i odnowił nasze domy⁸.


14 Nie było drugiego spośród stworzonych na ziemi jak Henoch,
on bowiem z ziemi został uniesiony⁹.
15 Nie narodził się żaden mąż taki jak Józef,
zwierzchnik braci, podpora ludu,
którego zwłoki doznały takiej opieki¹⁰.
16 Sem i Set cieszą się chwałą wśród ludzi,
a ponad wszystkimi żyjącymi stworzeniami - Adam.