Wydawnictwo Pallottinum Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu
 
STARY TESTAMENT
Księga Przysłów
 
14
Najmędrsza z niewiast1 dom sobie buduje,
własnoręcznie go niszczy głupota.
W prawości żyje, kto boi się Pana,
człowiek dróg krętych Nim gardzi2.
W ustach głupiego rózga na jego pychę,
a wargi mądrych osłonią ich samych.
Gdzie wołów brakuje - tam żłób jest pusty,
dzięki mocy wołów plon jest obfity.
Prawdomówny świadek nie kłamie,
kłamstwa szerzy świadek fałszywy.
Szyderca próżno szuka mądrości,
rozumny łatwo nabędzie wiedzę.
Od człowieka głupiego się odsuń:
rozumnych warg tam nie znajdziesz.
Mądrością rozumnego - poznanie swej drogi,
zwodzenie siebie - głupotą niemądrych.
Głupców zwodzi występek3,
u sprawiedliwych jest łaska.
10 Serce zna własną swą gorycz,
obcy nie dzieli jego radości.
11 Rozwali się dom niewiernych,
a prawych namiot zakwitnie.
12 Jest droga, co komuś zdaje się słuszną,
lecz w końcu prowadzi do zguby4.
13 Serce się smuci i w śmiechu,
a boleść jest końcem radości.
14 Niewierne serce z postępków swych rade,
jak z czynów swoich5 człowiek uczciwy.
15 Wszystko, co mówią, przyjmuje niemądry,
a człowiek rozumny na kroki swe zważa6.
16 Mądry się boi, od złego ucieka,
a głupi się unosi, czuje się pewnym.
17 Człowiek porywczy popełnia głupstwa,
a przebiegły jest znienawidzony.
18 Udziałem łatwowiernych - głupota,
umiejętność wieńczy rozumnych7.
19 Przed dobrymi źli chylą czoła,
a występni u bram sprawiedliwego.
20 Ubogi niemiły nawet najbliższemu,
a bogacz ma wielu przyjaciół.
21 Kto bliźnim gardzi - ten grzeszy,
szczęśliwy - kto z biednym współczuje8.
22 Czyż ci, co knują zło, nie błądzą?
Miłość i wierność dla tych, co mają dobre zamiary.
23 Każdy trud przynosi zyski,
gadulstwo - jedynie biedę.
24 Umiejętność jest wieńcem mądrych,
koroną niemądrych - głupota.
25 Świadek prawdomówny ratuje ludzi,
oszustwo rozszerza kłamstwa.
26 W bojaźni Pana jest pewna nadzieja,
dla synów swoich jest On ucieczką.
27 źródłem życia jest bojaźń Pańska,
by sideł śmierci uniknąć.
28 Chwała to króla, gdy naród liczny,
ubytek ludu - to zguba władcy.
29 Łagodny - w rozwagę bogaty,
porywczy ujawnia głupotę.
30 Życiem dla ciała jest serce spokojne,
próchnieniem kości jest namiętność.
31 Kto ciemięży ubogiego, lży jego Stwórcę,
czci Go ten, kto się nad biednym lituje9.
32 Przez złość swoją runął niewierny,
a prawy przy śmierci bezpieczny10.
33 W sercu rozumnym jest mądrość,
i pośród głupców powinna być znana.
34 Sprawiedliwość wywyższa naród,
a czyn haniebny pomniejsza narody.
35 Rozsądnemu słudze król jest przychylny,
a gniew budzi [sługa] bezecny.
««  Prz 14  »»
ZMIEŃ KSIĘGĘ LUB / I ROZDZIAŁ
WYSZUKAJ W BIBLII
Szukaj tylko w tej księdze (Prz)
 
WSTĘP
««  Prz 14  »»
 

Prz 14, 1 - Wpływ środowiska chananejskiego. Porównanie z niewiastami, gdyż Mądrość jest rodzaju żeńskiego, w rzeczywistości chodzi o "Najmędrszą z ludzi" lub "Mądrzejszą od ludzi". Analogia z Prz 9,1.13 jest niezupełna.

Prz 14, 2 - Bojaźń Boża jest punktem centralnym cnoty, a lekceważenie Boga jest rezultatem odstępstwa od Jego przykazań (por. Prz 2,15; Prz 3,32; Prz 30,12).

Prz 14, 9 - Tekst skażony, różnie popr.

Prz 14, 12 - Dosł.: "od śmierci". Wyrażenie semickie, oznaczające drogę do nieszczęścia. Nawet podświadomie może ktoś znaleźć się na drodze zła i szkodzenia sobie samemu. Dziś się mówi o skłonnościach wrodzonych do złego, por. Ps 19[18],13.

Prz 14, 14 - Tłum. przypuszczalne.

Prz 14, 15 - Wlg dodaje: "Syn zdradliwy nie będzie miał nic dobrego, ale słudze mądremu powiodą się sprawy i wyprostuje się droga jego.".

Prz 14, 18 - Wlg: "Roztropni będą czekać umiejętności".

Prz 14, 21 - Wlg dodaje: "Kto wierzy w Pana, miłosierdzie miłuje".

Prz 14, 31 - Dwojakie ubóstwo spotykamy w Prz: jedno jest skutkiem lenistwa, drugie wypływa ze stosunków ekonomicznych kraju, gdzie wielu doszło do fortuny środkami niegodziwymi, u których korzeń zła tkwi w chciwości. Stąd ubodzy są pod specjalną opieką Bożą (por. Prz 19,1.17.22-28,11), gdyż wykazali pełnię charakteru (por. Prz 15,16; Prz 21,17; Prz 22,9; Prz 29,14).

Prz 14, 32 - Na skutek wiary w zmartwychwstanie sprawiedliwych albo - zapłaty i kary po śmierci (por. Ps 16[15],10n; Ps 17[16],15).

Biblia w MP3 - słuchaj!

Czytaj komentarze do Ewangelii na DEON.pl