1 Po nim powstał Natan,
aby być prorokiem za dni Dawida¹.
2 Jak tłuszcz się oddziela od ofiar dziękczynnych,
tak Dawid - od synów Izraela.
3 Z lwami igrał jakby z koźlętami
i z niedźwiedziami jak z jagniętami owiec².
4 Czyż w młodości swej nie zabił olbrzyma
i nie usunął hańby ludu,
gdy podniósł rękę i kamieniem z procy
obalił pychę Goliata?³
5 Wezwał bowiem Pana Najwyższego,
który dał prawicy jego taką siłę,
że zgładził człowieka potężnego w walce
i wywyższył moc swego ludu.
6 Tak wysławiano go po dziesięć tysięcy razy
i wychwalano z powodu błogosławieństw Pana,
przynosząc mu koronę chwały⁴.
7 Albowiem starł nieprzyjaciół znajdujących się wokół,
zniszczył wrogich Filistynów
i złamał ich moc aż do dnia dzisiejszego.
8 Każdym swym czynem oddał chwałę
Świętemu i Najwyższemu; słowami uwielbienia⁵
z całego serca swego śpiewał hymny
i umiłował Tego, który go stworzył.
9 ⁶ Postawił przed ołtarzem śpiewających psalmy
i mile płynął dźwięk ich głosów;
10 świętom nadał przepych
i upiększył doskonale uroczystości,
aby wychwalano święte imię Pana
i by przybytek już od rana rozbrzmiewał echem.
11 Pan darował mu grzechy,
moc jego podniósł na wieki,
zawarł z nim przymierze królewskie
i dał tron chwały w Izraelu⁷.


12 Po nim nastał syn rozumny,
który dzięki niemu mógł mieszkać bezpiecznie.
13 Salomon królował w czasie spokojnym,
Bóg dał mu wokoło pokój,
aby postawił dom Jego imieniu
i przygotował przybytek na wieki⁸.
14 Jakże byłeś mądry w swojej młodości
i napełniony rozumem, jakby rzeką!⁹
15 Dusza twa okryła ziemię
i zasypałeś ją zagadkowymi przypowieściami¹⁰.
16 Do odległych wysp doszło twe imię,
przez swój pokój byłeś umiłowany;
17 z powodu hymnów, przysłów, przypowieści
i odpowiedzi podziwiały cię kraje¹¹.
18 W imię Pana Boga,
który jest nazwany Bogiem Izraela,
nazbierałeś złota jak cyny
i jak ołowiu nagromadziłeś srebra¹².
19 Niestety, kobietom wydałeś swe lędźwie
i wyuzdaniu oddałeś władzę nad swym ciałem¹³.
20 Splamiłeś swą chwałę,
zhańbiłeś swoje potomstwo,
sprowadzając gniew na dzieci
i napełniając je smutkiem z powodu twojej głupoty:
21 ponieważ powstała podwójna władza najwyższa
i z Efraima poczęło się zbuntowane królestwo.
22 Pan jednak nie pozbawił go miłosierdzia swego
i nie cofnął żadnego słowa
ani nie odmówił wybranemu swemu potomka,
i nie zatracił potomstwa tego, który Go umiłował;
Jakubowi zostawił Resztę,
a korzeń z niej Dawidowi.


23 Salomon spoczął z przodkami swymi
i pozostawił po sobie potomka,
najgłupszego z ludu i pozbawionego rozumu,
Roboama¹⁴, który swym zamysłem wywołał odstępstwo narodu.


24 Jeroboam, syn Nebata, sprawił, że Izrael zgrzeszył
i wprowadził Efraima na drogę grzechu,
a grzechy ich tak bardzo się mnożyły,
że wypędziły ich z własnej ziemi.
25 Oddawali się wszelkim niegodziwościom,
aż przyszła na nich pomsta.