1 Biada tym, którzy planują nieprawość
i obmyślają zło na swych łożach!
Gdy świta poranek, wykonują je,
bo jest ono w mocy ich rąk.
2 Gdy pożądają pól, zagarniają je,
gdy domów - to je zabierają;
biorą w niewolę męża wraz z jego domem,
człowieka z jego dziedzictwem¹.


3 Przeto tak mówi Pan:
«Oto Ja zamierzam [zesłać] na to plemię niedolę,
od której nie uchylicie waszych karków
i nie będziecie dumnie chodzić,
bo będzie to czas nieszczęścia².
4 W owym dniu wygłoszą przeciw wam satyrę,
podniosą wielki lament, mówiąc:
"Jesteśmy ograbieni do szczętu!"
Dział mego ludu przemierzony sznurem,
i nie ma, kto by go przywrócił;
pola nasze przydzielono grabieżcy³.
5 Przeto nie będziesz mieć nikogo,
kto by rzucał sznurem na dział
w zgromadzeniu Pańskim».


6 «Nie przepowiadajcie!
Niech przepowiadają oni!
Nigdy nie będą przepowiadać w ten sposób:
"Sromota nie będzie oddalona".
7 Czyż miałby być przeklęty dom Jakuba?
Czyż skory do gniewu jest Duch Pański,
czy takie Jego postępowanie?
Czyż słowa Jego nie są życzliwe
dla ludu swego izraelskiego?»⁵
8 Lecz wy jesteście wrogami mego ludu,
powstajecie przeciwko miłującym pokój;
wyrywacie płaszcz spokojnym przechodniom,
którzy czują odrazę do walki.
9 Kobiety ludu mego wyrzucacie
z ich miłych domów;
dzieciom ich odbieracie
chwałę moją⁶ na zawsze.
10 «Wstańcie i uchodźcie,
bo tu nie jest wasze miejsce spoczynku».
Z powodu nieczystości będziecie zniszczeni⁷,
i to zniszczeniem bolesnym.
11 Jeśli człowiek żyjący próżnością i fałszem tak kłamie:
«Będę ci prorokował o winie i sycerze»,
ten staje się prorokiem tego ludu⁸.


12 Zaprawdę zgromadzę ciebie całego, Jakubie!
Zbiorę w jedno Resztę Izraela,
umieszczę go razem jak owce w ogrodzeniu⁹,
jak trzodę w środku pastwiska⁹,
i będzie gwarno z powodu mnóstwa ludzi.
13 Wystąpi przewodnik przed nimi,
przebiją i przejdą bramę, i wyjdą przez nią;
ich król pójdzie przed nimi,
Pan na ich czele¹⁰.