Wydawnictwo Pallottinum Pismo ¦wiête Starego i Nowego Testamentu
 
NOWY TESTAMENT
Dzieje Apostolskie
 

DZIA£ALNO¦Æ ¦W. BARNABY I ¦W. PAW£A


Aposto³owie ruszaj± w pierwsz± podró¿ misyjn±. Cypr

13
W Antiochii, w tamtejszym Ko¶ciele, byli prorokami i nauczycielami1: Barnaba i Szymon zwany Niger, Lucjusz Cyrenejczyk i Manaen1, który wychowywa³ siê razem z Herodem tetrarch±, i Szawe³. Gdy odprawili publiczne nabo¿eñstwo i po¶cili, rzek³ Duch ¦wiêty: «Wyznaczcie mi ju¿ Barnabê i Szaw³a do dzie³a, do którego ich powo³a³em». Wtedy po po¶cie i modlitwie oraz po w³o¿eniu na nich r±k, wyprawili ich2. A oni wys³ani przez Ducha ¦wiêtego zeszli do Seleucji3, a stamt±d odp³ynêli na Cypr. Gdy przybyli do Salaminy4, g³osili s³owo Bo¿e w synagogach ¿ydowskich; mieli te¿ Jana do pomocy. Gdy przeszli przez ca³± wyspê a¿ do Pafos5, spotkali pewnego maga, fa³szywego proroka ¿ydowskiego, imieniem Bar-Jezus, który nale¿a³ do otoczenia prokonsula6 Sergiusza Paw³a, cz³owieka roztropnego. Ten, wezwawszy Barnabê i Szaw³a, chcia³ s³uchaæ s³owa Bo¿ego. Lecz przeciwstawi³ siê im Elimas7 - mag (tak bowiem t³umaczy siê jego imiê), usi³uj±c odwie¶æ prokonsula od wiary. Ale Szawe³, który tak¿e zwie siê Pawe³, nape³niony Duchem ¦wiêtym spojrza³ na niego uwa¿nie i rzek³: 10 «O, synu diabelski, pe³ny wszelkiej zdrady i wszelkiej przewrotno¶ci, wrogu wszelkiej sprawiedliwo¶ci, czy¿ nie zaprzestaniesz wykrzywiaæ prostych dróg Pañskich?8 11 Teraz dotknie ciê rêka Pañska: bêdziesz niewidomy i przez pewien czas nie bêdziesz widzia³ s³oñca». Natychmiast spad³y na niego mrok i ciemno¶æ. I chodz±c wko³o, szuka³ kogo¶, kto by go poprowadzi³ za rêkê. 12 Wtedy prokonsul widz±c, co siê sta³o, uwierzy³, zdumiony nauk± Pañsk±.

Dzia³alno¶æ w Antiochii Pizydyjskiej w¶ród ¯ydów i pogan

13 Odp³yn±wszy z Pafos, Pawe³ i jego towarzysze przybyli do Perge w Pamfilii9, a Jan wróci³ do Jerozolimy, od³±czywszy siê od nich. 14 Oni za¶ przeszli przez Perge, dotarli do Antiochii Pizydyjskiej, weszli w dzieñ sobotni do synagogi i usiedli. 15 Po odczytaniu Prawa i Proroków prze³o¿eni synagogi pos³ali do nich i powiedzieli: «Przemówcie, bracia, je¿eli macie jakie¶ s³owo zachêty dla ludu». 16 10 Wsta³ wiêc Pawe³ i skin±wszy rêk±, przemówi³: «S³uchajcie, Izraelici i wy, którzy boicie siê Boga!11 17 Bóg tego ludu izraelskiego wybra³ ojców naszych i wywy¿szy³ lud na obczy¼nie w ziemi egipskiej i wyprowadzi³ go z niej mocnym ramieniem12. 18 Mniej wiêcej przez czterdzie¶ci lat znosi³ cierpliwie13 ich obyczaje na pustyni. 19 I wytêpiwszy siedem szczepów w ziemi Kanaan odda³ im ziemiê ich w dziedzictwo14, 20 mniej wiêcej po czterystu piêædziesiêciu latach. I potem da³ im sêdziów a¿ do proroka Samuela15. 21 Pó¼niej poprosili o króla, i da³ im Bóg na lat czterdzie¶ci Saula, syna Kisza z pokolenia Beniamina. 22 Gdy za¶ jego odrzuci³, powo³a³ na ich króla Dawida, o którym te¿ da³ ¶wiadectwo w s³owach: Znalaz³em Dawida, syna Jessego, cz³owieka po mojej my¶li, który we wszystkim wype³ni moj± wolê16.
23 Z jego to potomstwa, stosownie do obietnicy, wyprowadzi³ Bóg Izraelowi Zbawiciela Jezusa. 24 Przed Jego przyj¶ciem Jan g³osi³ chrzest nawrócenia ca³emu ludowi izraelskiemu. 25 A pod koniec swojej dzia³alno¶ci Jan mówi³: "Ja nie jestem tym, za kogo mnie uwa¿acie. Po mnie przyjdzie Ten, któremu nie jestem godny rozwi±zaæ sanda³ów na nogach"17.
26 Bracia, synowie rodu Abrahama, i ci spo¶ród was, którzy siê boj± Boga! Nam zosta³a przekazana nauka o tym zbawieniu, 27 bo mieszkañcy Jerozolimy i ich zwierzchnicy nie uznali Go18, i potêpiaj±c Go wype³nili g³osy Proroków, odczytywane co szabat18. 28 Chocia¿ nie znale¼li w Nim ¿adnej winy zas³uguj±cej na ¶mieræ, za¿±dali od Pi³ata, aby Go straci³. 29 A gdy wykonali wszystko, co by³o o Nim napisane, zdjêli Go z krzy¿a i z³o¿yli w grobie. 30 Ale Bóg wskrzesi³ Go z martwych, 31 a On ukazywa³ siê przez wiele dni tym, którzy z Nim razem poszli z Galilei do Jerozolimy, a teraz daj± ¶wiadectwo o Nim przed ludem. 32 My w³a¶nie g³osimy wam Dobr± Nowinê o obietnicy danej ojcom: 33 ¿e Bóg spe³ni³ j± wobec nas jako ich dzieci, wskrzesiwszy Jezusa. Tak te¿ jest napisane w psalmie drugim:
Ty jeste¶ moim Synem,
Jam Ciebie dzi¶ zrodzi³19.
34 A [to], ¿e Go wskrzesi³ z martwych i ¿e nie mia³ ju¿ nigdy ulec rozk³adowi, tak wyrazi³:
Wype³niê wierne, ¶wiête sprawy Dawida20.
35 Dlatego i w innym miejscu mówi:
Nie dozwolisz, aby Twój ¦wiêty uleg³ ska¿eniu21.
36 Dawid jednak, zas³u¿ywszy siê swemu pokoleniu, zasn±³ z woli Bo¿ej i zosta³ z³o¿ony u boku swych przodków22, i uleg³ ska¿eniu. 37 Lecz nie uleg³ ska¿eniu Ten, którego Bóg wskrzesi³23. 38 Niech wiêc bêdzie wam wiadomo, bracia, ¿e zwiastuje siê wam odpuszczenie grzechów przez Niego: 39 Ka¿dy, kto uwierzy, jest przez Niego usprawiedliwiony ze wszystkich [grzechów], z których nie mogli¶cie zostaæ usprawiedliwieni w Prawie Moj¿eszowym.
40 Baczcie wiêc, aby nie sprawdzi³y siê na was s³owa Proroków:
41 Patrzcie, szydercy, zdumiewajcie siê i odejd¼cie,
bo za dni waszych dokonujê dzie³a,
dzie³a, któremu by¶cie nie uwierzyli,
gdyby wam kto¶ o nim mówi³»24.
42 Kiedy wychodzili, proszono ich, aby w nastêpny szabat mówili do nich o tym samym. 43 A po zakoñczeniu zebrania, wielu ¯ydów i pobo¿nych prozelitów towarzyszy³o Paw³owi i Barnabie, którzy w rozmowie starali siê zachêciæ ich do wytrwania w ³asce Boga. 44 W nastêpny szabat zebra³o siê niemal ca³e miasto, aby s³uchaæ s³owa Bo¿ego. 45 Gdy ¯ydzi zobaczyli t³umy, ogarnê³a ich zazdro¶æ, i blu¼ni±c sprzeciwiali siê temu, co mówi³ Pawe³. 46 Wtedy Pawe³ i Barnaba powiedzieli odwa¿nie: «Nale¿a³o g³osiæ s³owo Bo¿e najpierw wam25. Skoro jednak odrzucacie je i sami uznajecie siê za niegodnych ¿ycia wiecznego, zwracamy siê do pogan. 47 Tak bowiem nakaza³ nam Pan: Ustanowi³em Ciê ¶wiat³o¶ci± dla pogan, aby¶ by³ zbawieniem a¿ po krañce ziemi»26. 48 Poganie s³ysz±c to radowali siê i wielbili s³owo Pañskie, a wszyscy, przeznaczeni do ¿ycia wiecznego, uwierzyli. 49 S³owo Pañskie rozszerza³o siê po ca³ym kraju. 50 Ale ¯ydzi podburzyli pobo¿ne a wp³ywowe niewiasty i znaczniejszych obywateli, wzniecili prze¶ladowanie Paw³a i Barnaby i wyrzucili ich ze swoich granic. 51 A oni otrz±sn±wszy na nich py³ z nóg27, przyszli do Ikonium27, 52 a uczniów nape³nia³o wesele i Duch ¦wiêty.
««  Dz 13  »»
ZMIEÑ KSIÊGÊ LUB / I ROZDZIA£
WYSZUKAJ W BIBLII
Szukaj tylko w tej ksiêdze (Dz)
 
WSTÊP
««  Dz 13  »»
 

Dz 13, 1 - "Nauczycielami" - mowa o charyzmatykach (por.1 Kor 12,28n
; Ef 4,11); "Manaen" odpowiada hebr. Menachem.

Dz 13, 3 - Wed³ug jednych by³a to konsekracja biskupia, wed³ug innych b³ogos³awieñstwo lub przekazanie specjalnych uprawnieñ do zak³adania Ko¶cio³ów.

Dz 13, 4 - Port Antiochii u uj¶cia Orontesu. St±d na Cypr - 93 km
.

Dz 13, 5 - Najznaczniejsze miasto wyspy, za panowania Ptolemeuszów - stolica.

Dz 13, 6 - Stolica wyspy na zachodnim brzegu. Dzi¶ Baffa.

Dz 13, 7 - Cypr w roku 22 przed Chr. zosta³ prowincj± senack± pod zarz±dem prokonsula.

Dz 13, 8 - Zapewne tyle co "mêdrzec".

Dz 13, 10 - Oz 14,10.

Dz 13, 13 - Równina nadmorska na po³udniowej krawêdzi Azji Mniejsze
j.

Dz 13, 16-41 - Zob. przypis do Dz 2,22-36.

Dz 13, 16 - Tzn. nawróceni na monoteizm poganie, którzy nie przestrzegali jeszcze wszystkich przepisów Prawa, chocia¿ uczestniczyli w niektórych nabo¿eñstwach.

Dz 13, 17 - Wj 6,6; Wj 12,51.

Dz 13, 18 - Pwt 1,31. Wed³ug innej etymologii: karmi³ ich, dostarcza³ im pokarmu, lub: nosi³ ich na rêku, czyli opiekowa³ siê nimi, co sugeruje tekst hebr.

Dz 13, 19 - Pwt 7,1.

Dz 13, 20 - Czê¶æ rkp podaje: "potem, mniej wiêcej po 450 latach, da³ im sêdziów a¿ do proroka Samuela".

Dz 13, 22 - 1 Sm 13,14; 1 Sm 16,12n; Ps 89[88],21; Iz 44,28.

Dz 13, 25 - Por. Mk 1,7; £k 3,16; J 1,20.27.

Dz 13, 27 - "Go", tzn. Jezusa; "co szabat" - zgodnie ze zwyczajem stosowanym w synagogach.

Dz 13, 33 - Ps 2,7.

Dz 13, 34 - Dz 13, 35 - Ps 16[15],10.

Dz 13, 36 - 1 Krl 2,10.

Dz 13, 37 - To samo rozumowanie co w Dz 2,24-31
.

Dz 13, 41 - Ha 1,5.

Dz 13, 46 - Jako spadkobiercom obietnic Bo¿ych (por. Rz 9,4).

Dz 13, 47 - Iz 49,6; por. £k 2,32.

Dz 13, 51 - "Py³ z nóg" - por. Mt 10,14 par.; Ikonium - jedno z najdawniejszych miast Anatolii.

Biblia w MP3 - s³uchaj!

Czytaj komentarze do Ewangelii na DEON.pl