Biblia Tysiąclecia - Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu

NOWY TESTAMENT

Ewangelia wg św. Marka

<div class=tytul1>MĘKA I ZMARTWYCHWSTANIE JEZUSA CHRYSTUSA</div> <div class=miedzytytul1>Spisek przeciw Jezusowi<a href="/rozdzial.php?id=313#P1" class="przypis">1</a></div> <div class="initial-letter">14</div><a name="W1"></a>1 Za dwa dni była Pascha i Święto Przaśników. Arcykapłani i uczeni w Piśmie szukali sposobu, jak by Jezusa podstępnie ująć i zabić. <a name="W2"></a>2 Lecz mówili: «Tylko nie w czasie święta, by nie było wzburzenia między ludem». <div class=miedzytytul1>Namaszczenie w Betanii<a href="/rozdzial.php?id=313#P2" class="przypis">2</a></div> <a name="W3"></a>3 A gdy Jezus był w Betanii, w domu Szymona Trędowatego, i siedział za stołem, przyszła kobieta z alabastrowym flakonikiem prawdziwego olejku nardowego, bardzo drogiego. Rozbiła flakonik i wylała Mu olejek na głowę. <a name="W4"></a>4 A niektórzy oburzyli się, mówiąc między sobą: «Po co to marnowanie olejku? <a name="W5"></a>5 Wszak można było olejek ten sprzedać drożej niż za trzysta denarów i rozdać ubogim». I przeciw niej szemrali. <a name="W6"></a>6 Lecz Jezus rzekł: «Zostawcie ją; czemu sprawiacie jej przykrość? Dobry uczynek spełniła względem Mnie. <a name="W7"></a>7 Bo ubogich zawsze macie u siebie i kiedy zechcecie, możecie im dobrze czynić; lecz Mnie nie zawsze macie. <a name="W8"></a>8 Ona uczyniła, co mogła; już naprzód namaściła moje ciało na pogrzeb. <a name="W9"></a>9 Zaprawdę, powiadam wam: Gdziekolwiek po całym świecie głosić będą tę Ewangelię, będą również opowiadać na jej pamiątkę to, co uczyniła». <div class=miedzytytul1>Zdrada Judasza<a href="/rozdzial.php?id=313#P3" class="przypis">3</a></div> <a name="W10"></a>10 Wtedy Judasz Iskariota, jeden z Dwunastu, poszedł do arcykapłanów, aby im Go wydać. <a name="W11"></a>11 Gdy to usłyszeli, ucieszyli się i przyrzekli dać mu pieniądze. Odtąd szukał dogodnej sposobności, jak by Go wydać. <div class=tytul1>OSTATNIA WIECZERZA</div> <div class=miedzytytul1>Przygotowanie Paschy<a href="/rozdzial.php?id=313#P4" class="przypis">4</a> </div> <a name="W12"></a>12 W pierwszy dzień Przaśników, kiedy ofiarowywano Paschę, zapytali Jezusa Jego uczniowie: «Gdzie chcesz, abyśmy poszli poczynić przygotowania, żebyś mógł spożyć Paschę?» <a name="W13"></a>13 I posłał dwóch spośród swoich uczniów z tym poleceniem: «Idźcie do miasta, a spotka was człowiek, niosący dzban wody. Idźcie za nim <a name="W14"></a>14 i tam, gdzie wejdzie, powiecie gospodarzowi: Nauczyciel pyta: gdzie jest dla Mnie izba, w której mógłbym spożyć Paschę z moimi uczniami? <a name="W15"></a>15 On wskaże wam na górze salę dużą, usłaną<a href="/rozdzial.php?id=313#P5" class="przypis">5</a> i gotową. Tam przygotujecie dla nas». <a name="W16"></a>16 Uczniowie wybrali się i przyszli do miasta, gdzie znaleźli, tak jak im powiedział, i przygotowali Paschę. <div class=miedzytytul1>Zapowiedź zdrady<a href="/rozdzial.php?id=313#P6" class="przypis">6</a></div> <a name="W17"></a>17 Z nastaniem wieczoru przyszedł tam razem z Dwunastoma. <a name="W18"></a>18 A gdy zajęli miejsca i jedli, Jezus rzekł: «Zaprawdę, powiadam wam: jeden z was Mnie zdradzi, ten, który je ze Mną». <a name="W19"></a>19 Zaczęli się smucić i pytać jeden po drugim: «Czyżbym ja?» <a name="W20"></a>20 On im rzekł: «Jeden z Dwunastu, ten, który ze Mną rękę zanurza w misie. <a name="W21"></a>21 Wprawdzie Syn Człowieczy odchodzi, jak o Nim jest napisane, lecz biada temu człowiekowi, przez którego Syn Człowieczy będzie wydany. Byłoby lepiej dla tego człowieka, gdyby się nie narodził». <div class=miedzytytul1> Ustanowienie Eucharystii<a href="/rozdzial.php?id=313#P7" class="przypis">7</a></div> <a name="W22"></a>22 A gdy jedli, wziął chleb, odmówił błogosławieństwo, połamał i dał im mówiąc: «Bierzcie, to jest Ciało moje». <a name="W23"></a>23 Potem wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie dał im, i pili z niego wszyscy. <a name="W24"></a>24 I rzekł do nich: «To jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana. <a name="W25"></a>25 Zaprawdę, powiadam wam: Odtąd nie będę już pił z owocu winnego krzewu aż do owego dnia, kiedy pić go będę nowy w królestwie Bożym». <div class=tytul1>JEZUS W OGRÓJCU</div> <div class=miedzytytul1> Przepowiednia zaparcia się Piotra<a href="/rozdzial.php?id=313#P8" class="przypis">8</a></div> <a name="W26"></a>26 Po odśpiewaniu hymnu wyszli w stronę Góry Oliwnej. <a name="W27"></a>27 Wtedy Jezus im rzekł: «Wszyscy zwątpicie we Mnie. Jest bowiem napisane: Uderzę pasterza, a rozproszą się owce<a href="/rozdzial.php?id=313#P9" class="przypis">9</a>. <a name="W28"></a>28 Lecz gdy powstanę, uprzedzę was do Galilei». <a name="W29"></a>29 Na to rzekł Mu Piotr: «Choćby wszyscy zwątpili, ale nie ja!» <a name="W30"></a>30 Odpowiedział mu Jezus: «Zaprawdę, powiadam ci: dzisiaj, tej nocy, zanim kogut dwa razy zapieje, ty trzy razy się Mnie wyprzesz». <a name="W31"></a>31 Lecz on tym bardziej zapewniał: «Choćby mi przyszło umrzeć z Tobą, nie wyprę się Ciebie». I wszyscy tak samo mówili. <div class=miedzytytul1>Modlitwa i trwoga konania<a href="/rozdzial.php?id=313#P10" class="przypis">10</a></div> <a name="W32"></a>32 A kiedy przyszli do ogrodu zwanego Getsemani, rzekł Jezus do swoich uczniów: «Usiądźcie tutaj, Ja tymczasem będę się modlił». <a name="W33"></a>33 Wziął ze sobą Piotra, Jakuba i Jana i począł drżeć, i odczuwać trwogę. <a name="W34"></a>34 I rzekł do nich: «Smutna jest moja dusza aż do śmierci; zostańcie tu i czuwajcie!» <a name="W35"></a>35 I odszedłszy nieco dalej, upadł na ziemię i modlił się, żeby - jeśli to możliwe - ominęła Go ta godzina. <a name="W36"></a>36 I mówił: «Abba<a href="/rozdzial.php?id=313#P11" class="przypis">11</a>, Ojcze, dla Ciebie wszystko jest możliwe, zabierz ten kielich ode Mnie! Lecz nie to, co Ja chcę, ale to, co Ty [niech się stanie]!» <a name="W37"></a>37 Potem wrócił i zastał ich śpiących. Rzekł do Piotra: «Szymonie, śpisz? Jednej godziny nie mogłeś czuwać? <a name="W38"></a>38 Czuwajcie i módlcie się, abyście nie ulegli pokusie; duch wprawdzie ochoczy, ale ciało słabe». <a name="W39"></a>39 Odszedł znowu i modlił się, powtarzając te same słowa. <a name="W40"></a>40 Gdy wrócił, zastał ich śpiących, gdyż oczy ich były snem zmorzone, i nie wiedzieli, co Mu odpowiedzieć. <a name="W41"></a>41 Gdy przyszedł po raz trzeci, rzekł do nich: «Śpicie dalej i odpoczywacie? Dosyć! Przyszła godzina, oto Syn Człowieczy będzie wydany w ręce grzeszników. <a name="W42"></a>42 Wstańcie, chodźmy, oto zbliża się mój zdrajca». <div class=miedzytytul1> Pojmanie Jezusa<a href="/rozdzial.php?id=313#P12" class="przypis">12</a></div> <a name="W43"></a>43 I zaraz, gdy On jeszcze mówił, zjawił się Judasz, jeden z Dwunastu, a z nim zgraja z mieczami i kijami wysłana przez arcykapłanów, uczonych w Piśmie i starszych. <a name="W44"></a>44 A zdrajca dał im taki znak: «Ten, którego pocałuję, to On; chwyćcie Go i prowadźcie ostrożnie!». <a name="W45"></a>45 Skoro tylko przyszedł, przystąpił do Jezusa i rzekł: «Rabbi!», i pocałował Go. <a name="W46"></a>46 Tamci zaś rzucili się na Niego, i pochwycili Go. <a name="W47"></a>47 A jeden z tych, którzy tam stali, dobył miecza, uderzył sługę najwyższego kapłana i odciął mu ucho. <a name="W48"></a>48 A Jezus zwrócił się i rzekł do nich: «Wyszliście z mieczami i kijami, jak na zbójcę, żeby Mnie pochwycić. <a name="W49"></a>49 Codziennie nauczałem u was w świątyni, a nie pojmaliście Mnie. Ale Pisma muszą się wypełnić». <a name="W50"></a>50 Wtedy opuścili Go wszyscy i uciekli. <a name="W51"></a>51 A pewien młodzieniec<a href="/rozdzial.php?id=313#P13" class="przypis">13</a> szedł za Nim, odziany prześcieradłem na gołym ciele. Chcieli go chwycić, <a name="W52"></a>52 lecz on zostawił prześcieradło i nago uciekł od nich. <div class=tytul1> JEZUS PRZED SWOIMI SĘDZIAMI</div> <div class=miedzytytul1> Wobec Wysokiej Rady<a href="/rozdzial.php?id=313#P14" class="przypis">14</a></div> <a name="W53"></a>53 A Jezusa zaprowadzili do najwyższego kapłana, u którego zebrali się wszyscy arcykapłani, starsi i uczeni w Piśmie. <a name="W54"></a>54 Piotr zaś szedł za Nim z daleka aż na dziedziniec pałacu najwyższego kapłana. Tam siedział między służbą i grzał się przy ogniu. <a name="W55"></a>55 Tymczasem arcykapłani i cała Wysoka Rada szukali świadectwa przeciw Jezusowi, aby Go zgładzić, lecz nie znaleźli. <a name="W56"></a>56 Wielu wprawdzie zeznawało fałszywie przeciwko Niemu, ale świadectwa te nie były zgodne. <a name="W57"></a>57 A niektórzy wystąpili i zeznali fałszywie przeciw Niemu: <a name="W58"></a>58 «Myśmy słyszeli, jak On mówił: "Ja zburzę ten przybytek uczyniony ludzką ręką i w ciągu trzech dni zbuduję inny, nie ręką ludzką uczyniony"». <a name="W59"></a>59 Lecz i w tym ich świadectwo nie było zgodne. <a name="W60"></a>60 Wtedy najwyższy kapłan wystąpił na środek i zapytał Jezusa: «Nic nie odpowiadasz na to, co oni zeznają przeciw Tobie?» <a name="W61"></a>61 Lecz On milczał i nic nie odpowiedział. Najwyższy kapłan zapytał Go ponownie: «Czy Ty jesteś Mesjasz, Syn Błogosławionego<a href="/rozdzial.php?id=313#P15" class="przypis">15</a>?» <a name="W62"></a>62 Jezus odpowiedział: «Ja jestem. Ujrzycie Syna Człowieczego, siedzącego po prawicy Wszechmocnego i nadchodzącego z obłokami niebieskimi»<a href="/rozdzial.php?id=313#P16" class="przypis">16</a>. <a name="W63"></a>63 Wówczas najwyższy kapłan rozdarł swoje szaty i rzekł: «Na cóż nam jeszcze potrzeba świadków? <a name="W64"></a>64 Słyszeliście bluźnierstwo. Cóż wam się zdaje?» Oni zaś wszyscy wydali wyrok, że winien jest śmierci. <a name="W65"></a>65 I niektórzy zaczęli pluć na Niego; zakrywali Mu twarz, policzkowali Go i mówili: «Prorokuj!» Także słudzy bili Go pięściami po twarzy. <div class=miedzytytul1>Zaparcie się Piotra<a href="/rozdzial.php?id=313#P17" class="przypis">17</a></div> <a name="W66"></a>66 Kiedy Piotr był na dole na dziedzińcu, przyszła jedna ze służących najwyższego kapłana. <a name="W67"></a>67 Zobaczywszy Piotra grzejącego się [przy ogniu], przypatrzyła mu się i rzekła: «I tyś był z Nazarejczykiem Jezusem». <a name="W68"></a>68 Lecz on zaprzeczył temu, mówiąc: «Nie wiem i nie rozumiem, co mówisz». I wyszedł na zewnątrz do przedsionka, a kogut zapiał. <a name="W69"></a>69 Służąca, widząc go, znowu zaczęła mówić do tych, którzy tam stali: «To jest jeden z nich». <a name="W70"></a>70 A on ponownie zaprzeczył. Po chwili ci, którzy tam stali, mówili znowu do Piotra: «Na pewno jesteś jednym z nich, jesteś także Galilejczykiem». <a name="W71"></a>71 Lecz on począł się zaklinać i przysięgać: «Nie znam tego człowieka, o którym mówicie». <a name="W72"></a>72 I w tej chwili kogut powtórnie zapiał. Wspomniał Piotr na słowa, które mu powiedział Jezus: «Pierwej, nim kogut dwa razy zapieje, trzy razy Mnie się wyprzesz». I wybuchnął płaczem.

«« Mk 14 »»

WSTĘP
«« Mk 14 »»

Mk 14, 1 - Por. Mt 26,1-5; Łk 22,1n.

Mk 14, 3-9 - Por. Mt 26,6-13 z przypisem; J 12,1-8.

Mk 14, 10 - Por. Mt 26,14-16; Łk 22,3-6.

Mk 14, 12-16 - Por. Mt 26,17nn; Łk 22,7-13.

Mk 14, 15 - Tzn. zaopatrzona w dywany lub niskie sofy, na których spoczywano dokoła stołu.

Mk 14, 17-21 - Por. Mt 26,20-25; Łk 22,21nn; J 13,18.21-30.

Mk 14, 22-25 - Por. Mt 26,26-30; Łk 22,19n; 1 Kor 11,23-26.

Mk 14, 26-31 - Por. Mt 26,30-35; Łk 22,31-34.39; J 13,36nn.

Mk 14, 27 - Za 13,7.

Mk 14, 32-42 - Por. Mt 26,36-46; Łk 22,39-46.

Mk 14, 36 - Tj. "Ojcze" po aramejsku, z odcieniem serdeczności.

Mk 14, 43-52 - Por. Mt 26,47-56; Łk 22,47-53; J 18,1-11.

Mk 14, 51 - Prawdopodobnie sam Ewangelista, gdyż szczegół ten, bez znaczenia dla katechezy pierwotnej, opuszczają inni Ewangeliści. Obecność jego w ogrodzie tłumaczy się łatwo, jeśli ogród należał do jego matki Marii, której dom potem był pierwszym Kościołem jerozolimskim (Dz 12,12).

Mk 14, 53-65 - Czyli Sanhedrynu. Por. Mt 26,57-68; Łk 22,54n.66-71; J 18,12nn.19-24.

Mk 14, 61 - Tak zamiast właściwego imienia Boga.

Mk 14, 62 - Ps 110[109],1; Dn 7,13.

Mk 14, 66-72 - Por. Mt 26,69-75; Łk 22,54-62; J 18,15-27.

Biblia w MP3 - słuchaj!

Czytaj komentarze do Ewangelii na DEON.pl