1 To ona ustrzegła Prarodzica¹ świata -
pierwsze, samotne stworzenie;
wyprowadziła go z jego upadku
2 i dała mu moc panowania nad wszystkim.
3 A gdy od niej odpadł Niegodziwiec² w swym gniewie,
w bratobójczym szale zgubił sam siebie.
4 Zatopioną z jego winy ziemię Mądrość znowu ocaliła,
na lichym drewnie sterując Sprawiedliwym³.
5 Gdy przyszło pomieszanie narodów za przewrotną zmowę,
ona uznała Sprawiedliwego⁴, zachowała go nienagannym przed Bogiem
i zachowała mocnym mimo jego litości dla dziecka.
6 Gdy przyszła zatrata na bezbożnych,
ona wybawiła Sprawiedliwego⁵,
gdy zbiegł przed ogniem na Pięć Miast spadającym.
7 Zachowało się jeszcze świadectwo ich przewrotności:
dymiące pustkowie,
rośliny owocujące o niezwykłej porze,
i sterczący słup soli, pomnik duszy, co nie dowierzała.
8 Gdy bowiem zboczyli z drogi Mądrości,
nie tylko tę szkodę ponieśli, że nie poznali, co dobre,
ale jeszcze zostawili żywym pamiątkę swej głupoty,
by nawet nie mogło pozostać w ukryciu to, w czym pobłądzili.
9 Lecz Mądrość wybawiła swych czcicieli z utrapień.
10 Ona Sprawiedliwego⁶, co zbiegł przed gniewem brata,
po drogach prostych powiodła;
ukazała mu Boże królestwo
i dała znajomość rzeczy świętych⁶.
W mozołach mu poszczęściła
i pomnożyła owoc jego trudów.
11 Była przy nim pośród zachłannych jego gnębicieli
i obdarzyła go bogactwami.
12 Ustrzegła go przed wrogami,
uchroniła przed gotującymi zasadzki.
Rozstrzygnęła na jego korzyść ciężkie zmaganie⁷,
by wiedział, że pobożność możniejsza jest niż wszystko.
13 Nie opuściła Sprawiedliwego⁸, gdy go zaprzedano,
ale go wybawiła od grzechu.
14 Zeszła z nim razem do lochu
i nie opuściła go w więzach,
aż mu przyniosła berło królewskie
i władzę nad jego ciemięzcami.
Dowiodła, że kłamią jego potwarcy,
a jemu dała sławę na wieki.


15 Ona wyrwała lud święty, plemię nienaganne⁹,
spośród narodu ciemięzców.
16 Wstąpiła w duszę Sługi Pańskiego¹⁰,
w znakach i cudach groźnym władcom się przeciwstawiła.
17 Oddała świętym zapłatę ich trudów,
powiodła ich drogą cudowną
i stała się im za dnia osłoną,
a światłem gwiazd wśród nocy¹¹.
18 Przeprawiła ich przez Morze Czerwone,
przeprowadziła poprzez wody mnogie,
19 a wrogów ich potopiła
i wyrzuciła z głębin otchłani.
20 Wzięli więc sprawiedliwi łupy z bezbożnych
i opiewali, Panie, święte imię Twoje,
i sławili zgodnie zwycięską Twą rękę.
21 Mądrość bowiem otworzyła usta niemych
i głośnymi uczyniła języki niewprawnych¹².