STARY TESTAMENT
2 Księga Samuela

Dawid królem nad całym Izraelem. Stolica państwa

5
Wszystkie pokolenia izraelskie zeszły się u Dawida w Hebronie i oświadczyły mu: «Oto myśmy kości twoje i ciało. Już dawno, gdy Saul był królem nad nami, tyś odbywał wyprawy na czele Izraela1. I Pan rzekł do ciebie: "Ty będziesz pasł mój lud - Izraela, i ty będziesz wodzem nad Izraelem"». Cała starszyzna Izraela przybyła do króla do Hebronu. I zawarł król Dawid przymierze z nimi wobec Pana w Hebronie. Namaścili więc Dawida na króla nad Izraelem.
W chwili objęcia rządów Dawid miał lat trzydzieści, a rządził lat czterdzieści. Judą rządził w Hebronie lat siedem i sześć miesięcy, w Jerozolimie zaś całym Izraelem i Judą rządził lat trzydzieści trzy2.
Razem ze swoimi ludźmi król wyruszył do Jerozolimy przeciw Jebusytom, zamieszkującym tę krainę. Rzekli oni do Dawida: «Nie wejdziesz tutaj, lecz odepchną cię ślepi i kulawi». Oznaczało to: «Dawid tu nie wejdzie». Dawid jednak zdobył twierdzę Syjon, to jest Miasto Dawidowe.
Dawid w tym dniu powiedział: «Ktokolwiek pokona Jebusytów, zdobywając przejście podziemne3, oraz ślepych i kulawych nienawistnych dla duszy Dawida... [ten będzie wodzem]». Stąd pochodzi powiedzenie:
«Ślepiec i kulawy
nie wejdą do wnętrza domu».
Dawid zamieszkał w twierdzy, którą nazwał Miastem Dawidowym4. Zbudował potem mur dokoła: od Millo4 do wnętrza. 10 Dawid stawał się coraz potężniejszy, bo Pan, Bóg Zastępów, był z nim.
11 Hiram, król Tyru, wysłał posłów do Dawida z drzewem cedrowym, cieślami i murarzami, aby zbudowali Dawidowi pałac. 12 Wtedy Dawid uznał, że Pan potwierdził go królem nad Izraelem i że jego władzę królewską wywyższył ze względu na lud swój - Izraela.

Rodzina Dawida

13 Po przybyciu z Hebronu Dawid wziął sobie jeszcze nałożnicę i żony z Jerozolimy. Urodzili się Dawidowi jeszcze synowie i córki. 14 Oto imiona tych, którzy urodzili się w Jerozolimie: Szammua, Szobab, Natan, Salomon, 15 Jibchar, Eliszua, Nefeg, Jafija, 16 Eliszama, Eliada i Elifelet.

Klęska Filistynów

17 Filistyni usłyszawszy, że Dawid został namaszczony na króla nad Izraelem, wyruszyli wszyscy, aby pochwycić Dawida. Gdy się Dawid o tym dowiedział, schronił się do twierdzy. 18 Filistyni przybywszy rozciągnęli się w dolinie Refaim. 19 Wtedy Dawid radził się Pana: «Czy mam pójść na Filistynów i czy oddasz ich w moje ręce?» A Pan odrzekł Dawidowi: «Idź! Z pewnością oddam Filistynów w twoje ręce». 20 Dawid wyruszył do Baal-Perasim i tam ich pokonał. Wtedy rzekł Dawid: «Jak rwąca woda Pan rozbił wrogów mych przede mną». Dlatego nazwano to miejsce Baal-Perasim5. 21 [Filistyni] pozostawili tam nawet swoje bożki, a Dawid i jego ludzie zabrali je. 22 I znowu wyruszyli Filistyni i rozciągnęli się na dolinie Refaim. 23 Dawid radził się Pana, a On mu odpowiedział: «Nie dokonuj natarcia czołowego, lecz obejdź ich z tyłu i dokonasz natarcia od strony drzew balsamowych. 24 Kiedy zaś posłyszysz odgłosy kroków wśród wierzchołków drzew balsamowych, wtedy się pośpiesz; wtedy bowiem Pan wyjdzie przed tobą, by rozbić wojsko Filistynów». 25 Dawid postąpił tak, jak mu polecił Pan, i pokonał Filistynów od Gibeonu aż do Gezer.




ZMIEŃ ROZDZIAŁ W KSIĘDZE
ZMIEŃ KSIĘGĘ I ROZDZIAŁ
WYSZUKAJ W KSIĘDZE
WYSZUKAJ W BIBLII
WSTĘP
««  2 Sm 5  »»
2 Sm 5, 2 - Dosł.: "wychodził i wracał z Izraelem".

2 Sm 5, 5 - Wprawdzie Dawid objął rządy nad północnym państwem, jednak już teraz zaznacza się rozdział między pokoleniami: Juda i Izrael już obecnie stanowią jedynie jedność zewnętrzną, z czasem ujawnił się to w sposób drastyczny.

2 Sm 5, 8 - Tekst skażony. Przejście podziemne było prawdopodobnie jedną z metod fortyfikowania miasta, znanych Dawidowi z czasów przebywania u wrogów Izraela. Wiodło ono od źródła Gihon na szczyt Ofelu. Por. 1 Krl 1,33.38.45. końcowe zdanie: por. Kpł 21,17-23.

2 Sm 5, 9 - "Miasto Dawidowe" - niegdyś starożytna twierdza Jebusytów, położone jest na wzgórzu wschodnim pomiędzy doliną Cedronu i Tyropeonu. Świątynia i pałac Salomona (por. 1 Krl rozdz. 5 [->1 Krl 5,1]) wznosiły się w północnej części wzgórza. "Millo" - część obwarowań zamku, być może zbiornik na wodę na wypadek oblężenia.

2 Sm 5, 20 - Hebr.: paras - rozbił.

WYKAZ SKRÓTÓW | KSIĘGI I ICH TŁUMACZE | INFORMACJE O WYDANIU | WYDANIE HTML (1998) | POPRZ. | COOKIES | BIBLIA MP3
© Wydawnictwo Pallottinum w Poznaniu, 2003
Webmaster: biblia@deon.pl